Kanlı Plan

▪︎1

•

Derin nefes alarak geriye doğru bir adım attım Buğlem'in gözleri üstümde geziniyordu, ne yapacağımı anlamaya çalışır gibiydi.
Gülümseyerek ona doğru yaklaşıp masadaki viski bardağını alıp, bir yudumda içtim.

"Lara." Dedi sinirle nefes alarak.

Tek kaşımı kaldırıp ona bakmaya devam ettim.

"Bu çok tehlikeli, yapmamalıyız daha doğrusu yapmamalısın." Dedi endişeyle.

"Herkes yapmaması gerekenleri yapıyorken ben neden yapmayayım Buğlem ?" Dedim sandalyeye oturup.

"Onlar kötü sende mi kötüsün ?" Dedi gerilerek.

Bu sorusu beni güldürmüştü, benim nerem iyiydi ?

"Evet Buğlem bende kötüyüm, bu konuşmayı daha kaç kere yapacağız ?
Benim ailem bir şerefsiz tarafından öldürüldü o zaman iyilik neredeydi ? Onu bulmuşken canını almadan bırakmayacağım nedenini öğrenmeden vazgeçmeyeceğim, yıllardır araştırmalarımın sonucunu göreceğim ve sende buna saygı duy Kerem'e mesaj atıp kimliği ayarlamış mı diye sor." Dedim.

Eline telefonu alıp dediğim şeyleri mesaj olarak attı.

"Ya anlarlarsa o zaman ne olacak ?" Dedi sarı saçlarını geriye atarak.
Ölecektim ailemin yanında olacaktım bu kötü bir ihtimal değildi benim için.

"Anlasın sorun yok benim için, herşey benim planımla ilerleyecek, kusursuz ve temiz." Dedim gülümseyerek.

Buğlem tam sinirle bağıracaktıki telefondan mesaj bildirimi geldi, gözlerini ekrana çevirip mesajı okudu.
"Halletmiş yarın sabah gelip verirmiş." Dedi sinirle.

Bu korkusunu anlıyordum, ama ben bu planı sekiz yaşımdan beri yapıyordum. Levent Aktuğ denilen cani pislik ailemi katletmişti bense sadece o çiçeğin arkasında saklanıp acılar içinde izlemiştim.

○

"Lara annecim gel buraya." Annemin o güzel nayif sesi kulaklarıma dolar dolmaz korku içimi korku kaplamıştı acaba duvarları çizdiğimimi görmüştü ? Ama ne yapayım seviyordum işte kendime engel olamıyordum o güzel renkler bembeyaz duvarda sanat eseri gibi duruyordu.

İstemeye istemeye babamın yanından kalkıp annemin yanına gittim, annem yeşil gözlerini bana dikmiş kötü kötü bakıyordu, kesin görmüştü ya of halbuki yatağımın yan tarafına çizmiştim nasıl belli olmuş olabilirdi ?

"Özür dilerim anne ya bir daha yapmicam söz." Dedim başımı öne eğerek, annem bana doğru eğilerek saçımı okşadı çenemi tutup başımı kaldırdı bana o güzel gülümsemesini bahşederek konuştu.

"Kızım her seferinde böyle diyorsun, sana çok güzel resim defterleri aldım ben niye böyle yapıyorsun kuzucum ?" Diye sordu.

Annemin üzgünce konuşmasına dayanamayarak sımsıkı sarıldım gül kokusu burnuma geldi, annem mislerrr gibi kokuyordu çok seviyordum.

"Bensiz sarılmak...Darılıyorum."

Babam gülümseyerek yanımıza gelip sarılmamıza ortak oldu.