Kanlı Plan

▪︎12

◇

Sabah kalktığında aynaya bak ve kendine şu soruyu sor; Eğer bugün dünyadaki son günün olsaydı yine yapacağın şeyleri yapar mıydın ? Eğer cevabın hayır ise birşeyleri değiştirmenin zamanı gelmiştir.

•Steve Jobs

◇

Ben insanları izledikçe sinirlenen kısımdayım sanırım.
Hergün hayatlarından şikayet edip birşeyleri yoluna sokmak için uğraşmayıp büyülü birinin gelip sihir yaparak hayatlarını düzene sokacakmış gibi davranmalarına kızgınım. Bahanelerimiz var mesela hepimizde olan sıradan bahaneler, benim ailem okumama izin vermediği için okuyamadım. Hadi ya ordan ? Çaba gösterdin mi ? Ortaokuldan arkadaşım Zehra bana bu cümleyi kurmuştu.

"Lara babam okumama izin vermiyor sanırım evde oturup onlara hizmet etmek zorundayım benimde kaderim bu evlenirim artık."

Hayır tabikii hiç güzel bir durum değil ve bunu değiştiremiyorsun, çünkü çaba sarf etmiyorsun. Birgün oturup ders çalışmıyorsun onun yerine gidip arkadaşlarınla eğleniyorsun, kilo vermek istiyorum diyorsun ama hâlâ aç kurtlar gibi yemeye ve yatmaya devam ediyorsun.
İnsanlar hayatlarını değiştirmek için bir çaba sarf etmiyor ben buna kızgınım.
Sabah sabah aklıma gelen anılar sinirimi bozmuş ve çok fazla düşünmeme sebep olmuştu.

Derin bir nefes alıp saçlarımı sağ omuzuma atıp aynanın karşısına geçtim.
Pembe ayıcıklı pijama takımının içinde komik duruyordum, hatta uzun zamandan sonra içtenlikle gülümsememe sebep olmuştu bu görüntü. Dün gece Duman'la aramızda geçen bana göre hem heyecanlı hem garip konuşmadan sonra hızlıca kendimi bu odaya atıp etrafı karıştırmıştım. Dolapta gördüğüm beş altı parça kıyafet beni sevindirmek için geçerli bir sebep olmuştu, aksi taktirde dün gece giydiğim elbise ile uyumak ölüm olurdu.

Saat sabahın yedisinde dikilmiş aynaya bakıyordum gerçi iki saat sonra yola çıkıp şirkete gideceğim gerçeği vardı. Birden odanın kapısının tıklanması ile neye uğradığımı şaşırdım.

Duman burda mı kalmıştı ? Ben gideceğini düşünüyordum oysaki.

Kapıdaki her kimse gel demememi beklemeden hızlıca odaya girdi.

Birde kimi göreyim ?

İpek ve yanında Sena.

Ahhh sabah sabah bir cadı bir melek vardı karşımda.
İpek'e önyargılı yaklaşmak istemiyordum ama gördüklerim, duyduklarım bana bu konuda pek yardımcı olmuyordu.

"Tahmin edeyim kapıyı tıklayan kişi Sena, yerinde duramayıp açan kişi İpek." Dedim sinir bozan sesimle.

"Çok komikmiş."

Bu kızla nasıl fazla irtibata geçmeden kurtulabilirdim ?

"Öncelikle günaydın sonralıkla hemen aşağıya inmen gerekiyor çünkü Duman Abi seni otoparkta bekliyor." Dedi hızlı hızlı konuşarak.

"Duman beni neden otoparkta bekliyor ?." Diye sordum.

"Nerden bilelim biz canım gidince kendisine sorarsın, oda senin suratını görmeye çok meraklı değil herhalde." Dedi sinirle.

Bu kızı gerçekten ciddiye alamıyordum hatta konuşunca arkamı dönüp kalçamı işaret edip al bunun ile konuş belki o seni dinler diyesim geliyordu.

"Sus bir İpek." Dedi Sena uyarırcasına, bu niye gelmişti ki ? Neyse umrumda değildi en son takacağım insandı.

Cin gibi gözlerini devirip yanımızdan ayrıldı, işte şimdi mutlu olmuştum.