/Canlarım Beğeni, yorum; varsa eğer önerilerinizi bekliyorum. Siz güzel okuyucular için, daha iyisi şart. /
🔸Fotoğraf Nil karakterine aittir.🔸
"Anneeee! "
"Evet Nilciğim." diyip sarılıyoruz birbirimize. Annem yıllar sonra hayalindekini gerçekleştirmişti.
"Bu pastane inanılmaz şiriin.. " diyorum anneme, kapıdan içeri girerken.
"Öyle hayatım. Herşeyi özenle seçtik."
Eşyalara dokunurken bi anda anneme dikiyorum gözlerimi..
"Seçtik? "
"Bu pastane yalnızca bana ait değil canım. Bir ortağım var."
"Hım pekala, kendileri nerede acaba?" diye sorduğumda gülümseyip,
"Bu sürprizi sana açıklarken yalnızca biz olalım istedim hayatım."
Sanki söylemek istediği bir şey var da gizliyor gibiydi. Neyse o anın tadını çıkarıyordum ben sadece.
Annemle birlikte herşeye el attım, dokunup inceledim. Annemin hep dileğiydi bu. Eğitimini aldığından dolayı da kendinden oldukça emindi her zaman. Bu işin altından kalkabilir. Üstelik yaptığı her tarifi çok lezzetli ve gayet başarılı oluyor. Damak zevkimin küçüklükten beri bu kadar yetkin olmasında annemin payı oldukça yüksek.
Bu sürpriz bana kendimi çok iyi hissettirdi. Annem babamı kaybettiğimizden bu yana kendisi için ilk defa yeni bi sayfa açmıştı.
Pastanenin dışardan görünüşteki şirinliği, içerdeki duvar rengi, beyaz cici sandelyeler, renkli örtüler ve şık dizaynla birlikte daha sıcak bir havaya bürünmüş.
Huzur veren bu pastane annemi de ziyadesiyle mutlu etmiş görünüyordu. Evet evet, öyleydi.
"İsmi yok mu bu pastanenin annecim?" "Hiç sorma hayatım henüz düşünmedim."
"Ortağının bi fikri yok mu?"
"O, bu işi bana bıraktı."
İlginç.. Bi bayan, işinde ortak rekabeti olan annem gibi başarılı hatuna, nasıl olurda isim konusunu bırakırdı.
"En kısa zamanda düşünelim o zaman. Eminim ki buraya yakışır bir şeyler buluruz."
Beraber dükkanı kapatıp arabaya biniyoruz.
Sesimi inceltip,
"Annecim biliyor musun ben çok açım." Yan gülümseyişimi atmamla,
"Hadi Nil dökül." Diyor annem.
"Aa ama bunu kutlamalıyız çünkü bu senin için çokça önemli bir gelişme. Hadi hadiii. Yemeğe gidelim." diyorum heycanla, gözlerimi masum masum anneme kırparken.
Hiç beni yormadan kabul etmişti isteğimi. O da biliyordu pastane işi kutlamaya değerdi.
...
Eve döndüğümüzde üstümü değiştirip yatağa atladım. Bugün yeterince yorgun hissediyordum kendimi.
Tam uykuya dalacakken telefonuma gelen mesaj sesi sinirlerimi bozdu. Hadi ama, niçin böyle kendimi tam rahatlamış hissettiğimde çalar ki bu telefon? Neyse.
"Uyudun mu?"
Mesajı Koray'dandı. Bu sefer cevaplamasam veya konuşmazsak pişman olabiliceğimi düşündüm.
"Uyumak üzereydim."
Bir dakika olmadan mesajıma anında cevap geldi.
"Annen çok tatlı birine benziyor."
"Öyledir."
"Akşamınız nasıl geçti?"
"Güzel."
Ben böyle net cevaplar verdikçe, Koray zorlanıyor olmalı ki yazma süresi uzuyor.
"Benden niçin kaçıyorsun ?"
Al işte. Bu nasıl soru ?
"Kaçmıyorum kii."
"Peki öyleyse, çünkü benden kaçman için bi sebep yok, biz arkadaşız."
demesin miii. Hangi ara arkadaş olduk biz ?
"Öyle, neyse görüşürüz. İyi geceler." Diye cevap verdim. Görüşürüz ? Öyle mi demiştim? Evet öyle demiştim.. Ahh!
"İyi geceler Nilciğim. Görüşmek üzere."
Samimi olmaya çalışan insan samimeytisizliğini hissettim o an. Hani güzel bişi söylemek istedi de çok yakın görünmemek için "Nilciğim" hitabında bulunmak zorunda kalmış gibiydi..
Düşünmek istemiyorum ama onun bendeki yorumladığı, ondan kaçma halim dediği gibi gereksizdir belki de. Haklıydı, Sahiden de sadece arkadaştık. Arkadaş..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ben Seninle Güzelim
Novela Juvenil"Dudaklarından dökülen her cümleye inanırım ben. Sen söyleyince güzel olduğuma bile inanıyorum. Oysa bilmediğin bir şey var. Beni bir yapan, eksik yanımı tamamlayan diğer parçamsın sen. En güzel yanım, diğer yarım, her an sol yanımdasın. Ve sen...
