16

714 40 63
                                    

Derin bir nefes alarak kapıyı çaldım. İçeriden gelen ayak seslerinden anladığım kadarıyla ablamlar da buradaydılar.

Annem gülümseyerek açtı kapıyı.

"Hoş geldin kızım."

"Hoş buldum anne."

Hilal annemin kucağına büyük bir sevinçle atladı. Ne zaman birine hediye verecek olsa aynı heyecan okunurdu gözlerinden.

"Anneler günün kutlu olsun anneanne."

"Sen büyüdün de anneler günümü mü kutluyorsun bücürüm benim."

Deyip yanağına öpücükler kondurarak içeri doğru yürüdü.

Merdivenlerden inen babam hallerine minik bir tebessüm edip tek kolunu bana sardı.

"Unutuldun sanırım kızım?"

"Galiba babacım."

"Geç içeri hadi ablan da bakkala gitti gelir birazdan."

Başımla onaylayıp çantamı portmantoya bıraktım ve oturma odasına girip Yüsra'nın yanına oturdum.

" Hoş geldiniz teyze"

"Hoş bulduk bir tanem." Deyip saçlarına bir öpücük kondurdum.

Biraz sonra ablam ve Burak abi de geldiğinde demlenen çayı ve birkaç atıştırmalığı sehpalara masaya yerleştirip sonunda oturduk.

Herkesin yüzünden öyle bir mutluluk okunuyordu ki benim cesaretim yine yerlebir olmaya yüz tutmuştu.

Bir anlığına öğrendikleri gün gözümün önüne gelince istemeden de olsa yüzümü bir ifadesizlik kaplamıştı. Saçımdan tutularak bu merdivende sürüklenişim, annemin yersiz soruları ve en çok da babamın o sözleri.

"Kızım?"

Girdiğim düşünce aleminden beni sıyıran babam olmuştu.

"Efendim?"

"Sen iyi misin?"

"İyiyim"

"Kız iki saattir sesleniyoruz da nereye daldın o zaman?"

"Yüsra sen Hilal'i de al bahçede oynayın olur mu güzelim?"

"Tamam teyze"

Hilal'in elinden tutup odadan çıktı. Evden tamamen ayrıldıklarından emin olunca boğazımı tenizleyip söze girdim.

"Annem korkutma insanı ne oldu?"

"Vereceğiniz tepki ne olur kestiremiyorum ama bu yaştan sonra da sizden saklayacak değilim."

Annem sinirle oturuşunu dikleştirdi.

"Hakan'la barıştım de de yolayım saçını başını."

"Hayır anne saçmalama lütfen."

"Ne o zaman taşınma kararı mı aldın yoksa?"

"Hayır."

"O zaman işi bıraktın."

"Anne dinleyecek misin beni?"

"Ay iyi bunlardan biri değilse niye tepki verelim canı-"

"Ben Baran'la birlikteyim."

Bir anda herkes suspus olmuş söylediğimi hazmetmeye çalıştılar.

Babam sessizce yerinden kalkıp kapıya yöneldi.

"Baba"

Elini kaldırıp susmam için işaret verdi ve merdivenlerden yukarı doğru çıkmaya başladı.

Çok Mu Geç? Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin