KÖR KRAL [Vladimir]

9.Bölüm "Küçük Tavşan"

İYİ OKUMALAR🖤
ffjzgxkdkky bölüm müziği için teşekkürler balım

*****

Şimdi sırada yemi attıktan sonra avını sakince beklemek vardı.
...
Oturduğu deri sandalyede arkasına yaslandı ve yüzünde kendinden emin bir gülüşle fısıldadı uzaklardaki Yakut'a.

"Hadi bakalım küçük tavşan, şeytanına koş."

*****

Gözlerini kapatmışken bile yüzünün bu kadar net bir şekilde zihninde belirebilmesine şaşırdı Vlado. Öncekilerden farkı neydi ki bu kadının?

Belki gözleri...

Ya da bakışları...

Ya da göz bebekleri...

Yani her türlü, bütün yollar kestane rengi harelere çıkıyordu. Zaten hayalini kurarken de bütün detaylar gözlerinin gerisinde kalmıyor muydu?

Başka ne farkı var peki?

Belki-

"Efendim Yakut Hanımın otobüsü geldi şoför aşağıda sizi bekliyor."

Lanet herif!

Huzursuzca kıpırdandı oturduğu yerde Vlado, tabii Leila'yı uyandırmamaya çalışarak. Ayağa kalkıp 'gidelim' diyecekken kapıda ruhu çekilmiş, siyahlar içinde dünyalar güzeli bir kadın belirdi.

"Vlado. Bir yere mi gidiyordun?"

"Evet, işim var. Sen Leila'yı al eve geç."

Meraklı ve hevesli bakışlarla"Eve gelecek misin yani?" dedi güzel kadın.

"Hayır, Jenna."

"Ama-"

Kucağına doğru Leila'yı uzatınca bu umutsuz ve harsız tartışma Vlado'nun lehinde bitti.

Ona uzatılanı alan Jenna da kabullenmişti artık. Aslında kabullenmemek  gibi bir şansı da yoktu. Sonuçta Vlado'yla bu yola çıkarken başına gelebilecek şeyleri biliyor kabul ediyor ve aşkına karşı gelemiyordu.

Babasız kadınların sevgileri...

Belki de oksijen veya su kadar ihtiyaçtı onlar için sevmek ve sevilmek, birilerine değer verip, değerli olduğunu hissetmek.

Babası olup babasızlık görenler...

Onlar da teselli ararlardı, kendi kendilerine dünyadaki hiçbir erkeğin babaları gibi olmayacağına inandırılmışlardı.

Jenna ikincisiydi.

Babasının yanında Vlado'yu gördüğünde bıçak saplanmış gibi bir his kaplamıştı kalbini. Her şeyiyle kabul etmişti o adamı. Her pisliğiyle belki de masumluğuyla. (ne kadar inanırsanız artık)

Aslına bakarsak Vlado babası gibi değildi. Kendi kızına sahip çıkıyor onu koruyup kolluyordu. Gerçi bu kız çocuğu Jenna'dan değildi ama o kocaman bir tabutu andıran evde birbirlerine yarenlik yapıyorlardı.

Güzel kadının umutsuz bakışları altında odadan ayrılan Vlado ise bunların hiçbirini düşünmüyordu tek derdi bir an önce Yakut'un otobüs şoförüne ulaşabilmekti.

Adamların yönlendirmesiyle gizli bir odaya girdikleri ana denk ortada bir sandalyeye oturulan adamı görüp,

"Durun şimdi bununla vakit kaybedemeyiz."