Islak Kelebek...
Düştüğü kör kuyunun dibinden tenini okşayan o soğuk rüzgâra rağmen, gök yüzüne umutları eşliğinde el uzattı.
Ona uzanan elin bir Azrail'e ait olduğunu nasıl bilebilirdi ki?
Tuttuğu elin kanı masumluğuna akıp tüm ruhunu kuşattı. Bakt...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
" Kelimeler her zaman kazanır. Ama biliyorum ki ben kaybedeceğim. "
***
Karanlığın sardığı gecenin en büyük şahidi her zaman ay olurdu.
Karanlık yutar, ay susardı. O her gece karanlığa boyun eğen bir hizmetkardı.
Bir gece daha karanlığın istediğini yaptı. Odanın birinin içine karanlık için ulaştı, iki kişiyi üç zihni aydınlattı.
Birinci kişi masum bir kızdı...
Dilan Adal
Onu sevgisiyle masumca sarmaladı çünkü ışığını ondan alıyordu.
İkinci kişi genç bir adamdı...
Ayaz Karaduman
Ayın ışığı onu karanlığa mahkum etti. Biliyordu çünkü genç adamın bakışları asıl ışıktaydı.
Üçüncüsüne ise hiç dokunmadı. Karanlık onun asıl dostu, ikincisinin ise en büyük gizli düşmanıydı.
"Nefreti sev, Ayaz. Ondan beslen!" dedi, karanlığın dostu olan.
Karanlıkta onun sessizliğine sahipmiş gibi dolaşan genç adam bir an duraksadı. Zihni hep yürürdü, zihni hep konuşurdu. Zihni hep hareket halindeydi ve onu durdurmak karanlıkla baş etmekten daha zordu.
Şimdi zihni duraksamış, ayakları ise onu önündeki kıza doğru getirmişti.
Genç adam mavi gözlerini kısıp "Sen nefret değil misin, intikam?" dedi, karanlığa ait olana.
Koyu mavi gözleri nefessiz karanlıkta küçük bir aydınlığı kendine saklamış güzel kızı dikkatli şekilde izliyordu. Adamın gözleri ölümü fısıldıyordu sağır kulaklara. Bunu uyuyan kıza bakarken daha iyi fark ediyordu genç adam.
Karanlığa ait olan, mahzende ki demir parmaklıklara yavaş yavaş vurdu. Genç adamın zihni titrerken, o da gülümsedi tıpkı intikam duygusu gibi.
"Kim kimin esareti olur?" dedi genç adama. Bir yandan da sessizce izliyor alacağı cevabı bekliyordu karanlığa ait olan.
"Bu kız benim zaafım!"
O adam gözlerini uyuyan kızdan alamıyordu. Genç kıza öyle bir bakıyordu ki genç adam, karanlığa ait olan içinde bulunduğu mahzenin daraldığını hissediyordu. Konturolün ilk defa elinde olmadığını anlamıştı.
