Zeus' Possession

5

TIPID ang bawat kilos ni Cassandra nang dumating ang in-order na mga pagkain ng lalaki. Itinuon niya ang pansin sa pasta na nasa plato niya habang wala sa sariling na pinaglalaruan iyon gamit ang hawak niyang tinidor.

"My bunny, you're not eating your food. Does your pallet prefer something else?" Is it just her? O parang nabanaag niya ang lambing at pagsuyo sa boses nito?

Ipinilig ni Cassandra ang ulo, pilit iwinaksi sa utak ang naisip. Nang mag-angat siya ng tingin, sumalubong sa kanya ang matiim na titig ng lalaki na nakaupo sa harap niya. He licked his lower lip while looking at her.

"N-no, it is enough. Thank you." she courteously said and smiled. Pansin niya ang pagdaan ng kung anong emosyon sa mga mata nito. Hindi lang niya mawari o hindi siya sigurado kung ano iyon.

Inabot niya ang baso ng strawberry soda at marahang sumimsim doon. It was quietly awkward, but honestly, she's loving the silence. Ang ayaw lang niya ay ang mabigat nitong tahasang pagtitig sa kanya. Naiilang talaga siya.

"Are you still studying or currently working?" his voice broke the silence as he grabbed his glass of red wine.

"I'm still studying." tipid niyang sagot.

"You seem so nervous, agapiménos. Loosen up a bit. Am I scaring you?"

"It is just my first time doing this so I hope you understand."

"And I'm glad that I'm the first, Cassandra," he said. She doesn't know but the way he says her name sounds so good on her ears.

She heavily sighed. She checked the time on her wristwatch. It's already seven pm. Late na siya sa trabaho niya sa Dionysus. Kahit pa nagpaalam na siya sa manager nila, nanghihinayang naman siya sa kikitain niya ngayong gabi. Sayang din iyon.

Pero hindi pa niya nakukuha ang kailangan niya, iyong...pera.

She cleared her throat. "I think it's getting late. Can I go now?" tanong niya sa lalaki. Tutal naman nakapag-dinner na sila. Iyon lang naman ang napagkasunduan nila, diba?

Ngumisi naman ito, saka ibinaba sa mesa ang kopita ng alak na hawak nito. "I'm afraid you can't, sweetheart." nagsalubong ang mga kilay niya sa sinabi nito. Hindi niya alam kung bakit nagsimula na naman siya kabahan.

May kinuha ito mula sa bulsa sa loob ng suot nitong suit jacket. Isa iyong brown envelope, napalunok siyang muli nang mahulaan kung ano ang laman ng envelope na iyon.

Ang bagay na sa simula't-sapul pa lang na pakay niya kaya siya pumayag sa meet-up dinner na iyon.

Pera.

"Aalis ka ba ng wala ito?"

A small gasped escaped through her lips when she heard what he said. "M-marunong kang mag-tagalog?" gulat na tanong niya sa lalaki. Mukhang hindi lang ito marunong mag-Tagalog kundi fluent talaga ang lalaki sa wikang iyon. Wala kasing mababakas na slang o accent sa pananalita nito.

"I born here in the Philippines, sweetheart. I can fully understand and know how to speak Tagalog." sabi nito habang muling ibinalik sa loob ng suit pocket nito ang envelope.

"P-pero sabi mo.."

"That I'm from Greece? Yeah, it's true, I went and stayed there for my father for almost two to three years, kakabalik ko lang dito sa Pinas five years ago so technically, I did not lie to you."

"O-okay. I guess we're done here. I need to go." she was getting scared, and it was evident in her voice that starting to tremble.

He chuckled, shook his head and stood up from his seat and walk towards her. Itinukod nito ang isang kamay sa sandalan ng inuupuan niya habang bahagya nitong inilapit ang mukha sa mukha niya. It was like he's caging her in their position.