Her Stormy Seasons (Vitality Series #1) | ✓

19

I woke up with his arms around me. I didn't know I would be this comfortable on this position.

Ang isang kamay niya ay nasa likuran ko, ang isa naman ay nakayakap sa bewang ko. Hindi ko alam kung bakit hindi ko siya magawang itulak palayo sa akin.

I took a glance of him. Ang himbing pa rin ng tulog niya. Ang gulo ng buhok niya at natatakpan na ng ilang strands ang mukha niya. I sighed as I remove those strands of hair. He really looks so peaceful whenever he's sleeping.

I heard him hummed when I gently run my hand on his hair.

Tinanggal niya ang pagkakayakap niya sa akin. He shifted on the other side.

I was about to stand when he held my hand, made me stop midway.

"Dito ka muna," he murmured. He still have puffy eyes, halatang kagigising lang. Nakakunot pa ang noo niya, looks like he's having a blurry vision.

"It's already 5:45 am," I told him. We still have classes to attend.

"Sabay na lang tayo," he told me. "Hatid kita." His lips stretched, showing up for a smile, nakapikit pa rin ang mga mata niya. Mukhang silaw na silaw sa liwanag.

"I didn't tell my parents that I slept here."

Hindi na ako nakapagpaalam kanina dahil tulog na sila noong umalis ako. I couldn't text them because he was so naughty and wasted last night. For sure, my brother already told them but I still want to talk to them. Baka mag-alala pa dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin ako nakakauwi.

"Okay," he mumbled. "Doon na lang din ako kakain ng umagahan."

Umupo siya sa kabilang gilid ng kama, nakatalikod sa akin. Tuluyan na akong bumangon at lumabas ng kwarto niya.

I went to the dining room. I was searching for my phone. Hindi ko alam kung saan ko iyon nabitawan kagabi.

Kung saan-saan ko na iyon hinanap pero hindi ko talaga mahanap. I brought that with me, right? Hindi ako pwedeng magkamali.

Pumunta ako sa sala nila at naghanap din doon pero hindi ko talaga makita ang phone ko.

"Anong hinahanap mo?" I heard his voice behind me.

"Cellphone," I replied.

Bumaba ang tingin ko sa kamay niya. Nagulat ako nang hawak-hawak niya ang phone ko. Paano iyon napunta sa kaniya? Nadala ko ba iyon sa loob ng kwarto niya?

Lumapit siya sa akin at saka inabot iyon. I took it away from him.

"Tara na," he said.

I did not bother to ask him. Oras na at kailangan pa namin pumasok nang maaga.

When we arrive home, my parents were busy cleaning the house. Si mama ay nagpupunas ng mga gamit sa loob, habang si papa naman ay naging hardinero sa labas.

"Saan ka galing?" tanong ni papa.

Magsasalita na sana ako pero naunahan niya ako.

"Joke!" He laughed. "Galing ka kina Demiel, alam ko. Ang ibig kong sabihin, anong ginawa mo roon? Bakit doon ka natulog? Anong meron? Ang pagkakaalam ko, siya lang mag-isa sa bahay nila ngayon."

Tumatawa si Demi habang nagmamano kay papa.

"Lasing po ako kagabi."

"Tapos? Nagpaalaga ka sa anak ko?" biro ni papa. I smacked his arms.

"Opo," he chortled. "Pero, hindi siya marunong mag-alaga, 'tay."

I rolled my eyes heavenwards. Hindi na siya bata para alagaan pa. Lasing lang naman, akala mo naman may malalang sakit. Hindi pa natuwa sa ginawa ko. Napuyat pa ako dahil sa kaniya. Dapat pala ay iniwan ko na lang siyang mag-isa roon.