VS1: Kerwin Rondale Vergara (BxB) (Completed)

WAKAS

Kerwin Rondale Vergara

I have never imagined myself living with a man, doing great things with a man, having beautiful and unforgettable moments with a man and especially having a family with a man.

But look at me now, I guess life can be really unpredictable and super full of surprises.

"Hoy! Ano bang drinadrama drama mo diyan at ang layo ng tingin mo?" I snap back to reality ng binato niya ako ng nilakumos na tissue paper.

We're both here sa veranda ng silid namin, and by the way, lumilat na nga pala kami rito sa bahay na pinagawa ko.

Lumilat kami rito exactly three months ago at masasabi kong kinakaya ko naman. Nagleave na ako sa trabaho simula ng maglimang buwan ang mga babies namin dahil gusto kong ako mismo ang nag aasikaso sa kaniya.

Our babies is eight months na at sa susunod na buwan which is 1 week awau ay nine months na nila at yon rin ang kabuwanan ni Rain.

"Hoy! Ano ba? Andiyan ka pa ba Dale? Kung oo pakigalaw ang grills ng veranda." Natawa naman ako dahil sa sinabi niya. "Ayan. Dapat tumatawa ka, hindi yong mukhang miss na miss mo na ang trabaho mo at bagot na bagot ka ng kasama ako rito sa bahay." Nagulat naman ako ng biglang magbago ang expression niya, ang kaninang makulit ay biglang naging emosyonal.

"Nagsasawa ka na ba sa akin Dale? Nagsisisi ka ba na nabuntis mo ako? Nagsisisi ka bang dapat pumasok ka na lang kaysa kasama mo ako rito?" Mga tanong niya na mas lalong nagpaiyak sa kaniya. Ganito lang daw talaga sabi ni Doc, normal lang daw na maging emosyonal ang mga buntis at mag-isip ng kung ano ano.

"Why would I regret it?" Saka ako lumapit sa kaniya at binalot sa mga bisig ko. "Masaya akong nakakasama kita ngayon lalo pa't buntis ka. Masaya akong naaalagaan ko ang mga anak natin at ang mommy nila." Sabay himas ko sa tiyan niya.

"Hindi ka naman mukha masaya. Palagi nga kitang nakikita na parang ang lalim lalim ng iniisip mo. Iniisip mo bang hiwalayan ako pagkatapos kong manganak at kunin sa akin ang anak natin?" Natawa naman ako dahil sa sinabi niya. "Bakit ka tumatawa? Sigiro tama ang nasa isip ko. Kukunin mo ang mga babies natin sa akin."

"Why would I take them away from you? Malalim lang talaga ang iniisip ko nitong mga nakaraang araw kasi may naging problema sa business natin but it's all good now. Stop overthinking mahal, it's not good for our babies. Hush now." Tumigil naman siya pagkatapos. Nanatili lang siya sa mga bisig ko at hindi nagtagal ay nakatulog na siya roon.

"We will be more happy soon my Rain." Saad ko saka ko siya maingat na ibinababa sa kama, umupo naman ako pagkatapos ay hinawakan ko ang tiyan niya na malaki na ang umbok.

"Wag niyong papahirapan ang mommy niyo buddies okay?" Pagkausap ko rito. "I'm so excited to see you both. I love you two." Saka ko hinalikan ang tiyan ni Rain. Ng masigurado kong ayos na ang lagay niya at pagkatapos ko siyang kumutan ay lumabas na ako ng kuwarto namin at nagtungo sa kusina.

Linggo ngayon, wala ang mga helpers namin dahil day off nila, bukas pa ang balik nila kaya wala akong choice kung hindi ako ang magluto.

"Dale, gusto kong maglakad lakad." Tatlong araw na simula nong linggo at ngayon nga ay alas kuwatro na ng miyerkules.

"Sure. But can you walk?" Hindi ko maitago ang pag-aalala sa boses ko.

"Ano ka ba. Hindi naman ako lumpo, atsaka sabi ni Doc okay daw yong naglalakad lakad ako lalo na't malapit na ang due ko."