uyandım ve hazırlanıp okulun önüne gittim. gittiğimde herkes hüngür hüngür ağlıyordu.
-"ne oldu? neden ağlıyorsunuz?" itadori zorlukla konuştu.
-"n-nobara, nobara'nın cesedi bulunmuş. intihar etmiş." tekrar ağlamaya başladı.
bende ağlamaya başladım. ileride dizlerini kendine çekmiş, sırtını duvara yaslamış, ağlayan megumi'yi gördüm. yanına ilerleyip onun gibi oturdum.
-"neden bunu yaptı? sana bir şey anlatmış mıydı son zamanlarda?"
-"hayır. oldukça mutluydu." ona döndüm. bir anda kollarını belime doladı, başını omzuma yaslayıp ağlamaya başladı. gözlerimden yaşlar akıyordu, ancak sesli şekilde ağlamıyordum. megumi'ye bu kadar yakınken daha çirkin olamazdım.
bende ona sarıldım ve bir süre öyle bekledik. daha sonra gojo-sensei'in sesini duyduk.
-"akane bildiğimiz kadarıyla onun en yakın arkadaşı sendin. son zamanlarda nasıl bir ruh halindeydi?"
-"son zamanlarda mutluydu. sürekli megumi'yle ne kadar güzel zaman geçirdiğinden bahsediyordu."
-"anladım. aklına bir şey gelirse lütfen bana anlat. ha bu arada bu notu da cebinde bulduk."
'merhaba,
ben nobara kugisaki. bunu neden söylediğimi bilmiyorum. akane sana değer veriyorum, güzel bir arkadaşlığımız oldu. umarım öbür dünyaya kadar devam eder. megumi'yi seviyorum, sanırım. itadori'yi de öyle. ve panda ve maki. seni unutmadım. ne zamandır görüşmüyoruz ama. her neyse. çok boş bir mektup oluyor. lanetler son zamanlarda beni biraz geriyor ve zorluyor. sıkıldım doğrusu. gojo-sensei iyi bir sensei oldun benim için. başka söyleyecek bir şeyim yok. hepinizi seviyorum.
kugisaki nobara
sesli şekilde okuduğum mektubu tekrar katladım ve megumi'ye uzattım. o ise cebinden bir çakmak çıkarıp yaktı.
-"neden bunu yaptın?"
-"bir an önce unutmak için. duygusal boşlukta iyi bir lanet avcısı olamam."
-"sen bilirsin."
-"bir hafta ders yokmuş. biraz kafamı toplamam en iyisi."
-"peki. üzgün olduğunda gelebilirsin."
-"teşekkür ederim. sende aynı şekilde." deyip gitti. odama gidip yatağa girdim ve yeni bir animeye başladım. gizli otakuluğumu sadece itadori ve panda biliyordu.
birkaç saat sonra gidip kendime ramen hazırladım ve dalgın şekilde yemeye başladım. o sırada kapı çaldı ve gidip kapıyı açtım. karşımda gojo-sensei ve nanami duruyordu.
-"rahatsız etmedik umarım. nobara'nın eşyalarının burada durması senin için zor olur. beraber toplayalım, biz götürelim."
-"tamam."
ben bir valize kıyafetlerini koyarken, sensei ve nanami, fotoğrafları, takıları topluyordu.
-"ne yapacaksınız bunlara?"
-"bir hayır kurumuna bağışlarız kıyafetleri. fotoğrafları yakarız." nanami konuşması bitince valizlerden aldı ve çıktı. onun ardından gojo-sensei çıktı.
onlar gittikten sonra yatağıma yatıp düşünmeye başladım.
