Deadly Beauty (Levrés Series #3)

Kabanata 24

"When we will go to that island, Ara-chan?" Usui asked.

Tapos na sila maligo. Nandito na lang kami ngayon sa loob ng cottage. Emrei was talking to someone on his phone. He said it's a man. Kahit hindi ko naman tinanong kung sino iyon.

"Gusto mo lumangoy ka na papunta roon," sabi ni Kristine.

"Bukas na lang ng umaga. O hapon? Punta muna tayo sa resort ni Tita," sabi ko.

Napasulyap ako kay Emrei noong makita ko siyang pabalik na rito. Tumikhim si Kristine kaya nilingon ko siya.

"Something happened between you two, I can feel it," she said. "What is it?"

They both looked at me. Usui was busy rummaging in his bag.

"Wala," nag-iwas ako ng tingin sa kanya.

Nakita ko si Emrei huminto hindi kalayuan sa amin, nakatingin sa cellphone. Nag-angat siya ng tingin kaya nagtama ang mga mata namin.

"Ara-chan, I bought some takoyaki."

Nilingon ko si Usui. Lumapit siya sa akin hawak ang isang chopsticks. Kumuha siya ng isang takoyaki at sinubo sa akin gamit ang chopsticks. Napalingon ulit ako kay Emrei. He was looking at us with his emotionless face.

"Masarap?" ngumisi si Usui. Tumango ako. Hinarap niya si Jasmine. "Do you want some, Jasmine-san?"

Tumingin ulit ako kay Emrei. He was looking at his phone. Ngumuso ako. Who is he texting? Nag-angat ulit siya ng tingin sa akin. Umirap ako.

"What about you, witch?" Usui said.

"No, thanks. I don't eat Japanese food," Kristine said.

"That's good! Because I don't feel like giving you any."

Nagtalo na naman iyong dalawa kaya binalewala ko na sila. Napasulyap ulit ako kay Emrei noong lumapit na siya sa akin.

"My mother was texting me. Asking me when will I go home," Emrei said to me with a low voice.

"Umuwi kana kasi," I said nonchalantly.

"I'll wait for you. Sabay tayong uuwi."

"Kasabay ko sila Kristine."

"Ask your mother first if you can go home now," he said.

Hindi pa nagigising si Elliott pero bumubuti na ang lagay niya. Maybe, one of these days, he will wake up. Makakapaglabas na rin siya ng statement about us. Malilinis na rin ang pangalab.

"I will go home. With or without her permission."

Ayoko ng manatili pa rito. Mas mapanganib pa ang kasama ko ritong isang tao kaysa sa libong fans ni Elliott.

"Then, we will go home..."

Pagtapos nilang maligo, doon na sila mga nagpahinga. Pumunta na rin muna ako sa kwarto ko. Nilingon ko si Emrei noong nakasunod pa rin siya sa akin hanggang sa kwarto ko.

"You'll be alone in your room?" tanong niya.

Kumunot ang noo ko sa pagtataka dahil sa tanong. "Yes. Why?"

Sumulyap siya saglit sa ibang kwarto bago binalik ang tingin sa akin. I noticed his hair got a bit longer. Nakalugay lang din ito ngayon.

Sa mga nakita kong pictures niya noon, hindi naman niya pinagupitan ng mahaba ang buhok niya. And if he will cut it, it's always shoulder length. Ano kaya ang magiging itsura niya kung magpapagupit siya ng maikli? Just like some boys haircut today.

"Nothing. Magpahinga ka na," sabi niya.

"Wala ka bang balak pagupitan ng maikli ang buhok mo?" tanong ko.