"My, can I go out?” pagpapaalam ko sa gitna ng aming agahan. Kami lamang tatlo ngayon.
Wednesday ngayon, and im planning to agree on Samuel’s plan. He’s been reminding me about that. Wala kaming gagawin bukas ng hapon dahil pinapagawa lang kami ng business plan sa subject na iyon.
Natapos na rin kami ni Gretchen roon kaya masasabi kong wala ng gagawin, pero si Jean at Zearly ay magsisimula palang dahil panay ang shopping noong mga nakaraang araw.
Agad nagtaas ng tingin si Kuya saakin, mas nauna pa kesa kay Mommy. Nangunot ang noo nyang napatitig saakin. Naibaba nya na rin ang kurbetos na gamit dahil ang atensyon ay nasaakin na.
“Where? When? With whom?” sunod-sunod na tanong nya. Agad ring sinuway ni Mommy.
Napanguso ako. Paniguradong si Kuya palang ay hindi na papayag, at lalaki pa ang makakasama ko.
“Sa mall lang naman Kuya and----“
“Lalaki ba iyang kasama mo?” aniya, sa tono palang ay maiinis na.
“He’s just a friend Kuya, sa may malapit na mall lang naman kami”
“So, its really a boy. No” pagtatapos nya sa usapan. Nagpatuloy sya sa pagkain at hindi na ulit tumingin pa saamin. Hindi ko alam na seryoso pala talaga si Kuya noon sa mga sinasabi nyang ‘no boys around’. Ngayon ko palang napatunayan ang kaseryoso nya.
“Myyy” sumbong ko kay Mommy na nasa tabi ko, umaasang papanig sya saakin at mapa-oo si Kuya.
Nagliwanag ang mukha ko ng ngumiti si Mommy saakin at sumenyas na siya na ang bahala.
“Dion, just let your sister go out. Kaibigan nya naman iyon”
“Lalaki iyon Mom. May mga kaibigan naman syang babae bakit hindi iyon ang isama nya and last week, I saw you talking to a boy” striktong aniya na hindi pa rin nakatingin saamin.
“They’re busy dahil hindi pa nila natapos iyong pinagawang business plan saamin, and Im already done with mine. A-At yung nakita mo last week, he’s just a-asking me for our p-pr-project. Pumayag ka na kasi Kuya” nagmamakaawa na ang boses ko.
Naitaas nya ang tingin at saakin iyon natuon. Pilit kong pinagmamakaawa ang mukha ko para mapapayag sya.
“Fine, just 2 hours”
“Sure! Thanks Kuya!”
“Wag kang magkakamali, alam ko ang schedule mo. By 3 pm dapat ay nandito ka na”
Masaya akong tumango.
Naniniguradong susundin ang mga sinabi nya baka magbago pa ang isip.
Masaya akong nagtapos ng agahan at iniwan sila Mommy at Kuya sa hapag dahil maghahanda pa ako sa pagpasok. Naitext ko na rin si Gretchen na ipahanda na ang sasakyan dahil aalis na kami maya maya lang.
Nang matapos ay nagpaalam na ako at pinaalalahanan ulit ako ni Kuya tungkol doon sa napag usapan namin kanina. Agad ko iyong tinapos dahil paniguradong hahaba na naman ang paalala nya, hindi na naman matatapos.
“Gretch” kalabit ko kay Gretchen na nasa kabilang side, diretso lang nakatingin sa daan. Lumingon siya saakin. Hindi ko talaga gusto ang pakikitungo saakin ni Gretchen, napaka pormal. Gusto ko iyong normal lang. *sigh*
“Do you remember when that Samuel throw me his shoes?”
“Oo naman, Ash. Kahit ngayon lang natin yan napag usapan sa halos isang buwan ay hindi ko iyon makakalimutan” aniya. At ng magkatinginan kami ay sabay ring natawa.
BINABASA MO ANG
Lost Imperishable Love
Teen FictionIts not easy to find something that have been lost for a long time. It needs patience and sacrifices. Ano nga bang meron sa pag ibig na ito na kahit sobrang tagal ay narito parin at naghihintay. Ngunit sya nga ba? Sya nga ba ang iyong pinakangakuan...
