Akşamsefası | Texting ✔

Özel Bölüm I

Medya: Aslı ve Arslan.

Bu bölüm ikisine özel oldu :)

***

Aslı Baysal

"Aslı iyi misin şimdi kızım?" diye soran anneme gülümsedim.

"Anne cidden iyiyim. Midem zorluyor beni biraz. Sakin ol sen."

"Kızım ne bileyim? Birden rengin attı. Korktum ben de," deyince oturduğum koltukta doğruldum.

"Anne iyiyim ben. Sanki sen hiç hamile olmadın ya. Daha önce hiç hamilelik geçirmemişsin gibi davranıyorsun." Gözlerini devirdi.

"Senin bünyen hep hassastı Aslı. O yüzden korktum ben. Sana göre daha dayanıklıydım ben." Güldüm.

"Doğru ama sen endişe etme. Ben iyiyim." Tebessüm etti ve gelip yanıma oturdu.

"Tamam," diye mırıldandı ve sonra yanağımı okşadı. "İkiniz de iyi olun yeter bana."

"İyiyiz anne. Benimle çok güzel ilgileniyorsunuz hepiniz. Siz olmasaydınız ben ne yapardım?" Sözlerimden sonra yutkundum. "Keşke hiç gitmeseydim."

"Şşş," deyip yanağımı sıktı annem. "Yine bunları aklına getirip üzülme. Geçmişte kaldı. Sen şu yaramaz bebeğini ve kendini düşün. Her şeyi akışına bırak. Üzme kendini." Başımı salladım.

"Haklısın annem." Yaklaşıp ona sarıldığımda beni sıkıca sardı ve saçlarımı öptü.

"Güzel kızım benim. Çok tatlı bir anne olacaksın sen," dediğinde gözlerim yandı.

"İnşallah anne. Bebeğime iyi bir anne olamamaktan korkuyorum." Saçlarımı okşadı.

"Sana hamileyken ben de öyle düşünüyordum. Zaman zaman hamile kadınlar böyle telaşa kapılabiliyor. Ama sonra bebeğini kucağa aldığında her zorluğa değdiğini anlıyor. Sende de öyle olacak. Emin ol." Gülümsedim ve iç çektim.

"İnşallah." Kapı zili çaldığında geri çekildim. Annem kaşlarını kaldırdı.

"Allah Allah," dedi. "Kerem geç gelecekti. Mısra kovdu mu acaba onu?" Kıkırdadım.

"Onlar birbirinden asla erkenden ayrılmazlar. İkisi yan yana gelince dünyayı unutuyor." Annem güldü ve ayağa kalktı.

"Ben bakayım şu kapıya." Annem gittiğinde koltuğa yaslandım ve karnımdaki çıkıntıyı okşadım. Bebeğim beş aylıktı ve çok şükür iyiydi. Mide bulantılarım beni zorlasa da azalmaya başlamıştı biraz. Gülümsedim ve karnımı okşamaya devam ettim.

Dünkü kontrolde kendini gizlediği için cinsiyetini öğrenememiştim. Öğrenmeyi umut etmiştim. Ama miniğim çok nazlıydı. Bir dahaki kontrolde öğrenebilirdim umarım. İç çektim. Her şeye rağmen başıma gelen en güzel şeydi.

"Aslı?" diyen sesi duyduğumda başımı kaldırdım. Gözlerim şaşkınlıkla açıldı.

"Arslan?" Hâlâ ona şaşkın şaşkın bakarken gülümsedi ve yanıma geldi. Oturup bana baktığında annem konuştu.

"Aslı komşu beni çağırmıştı. Gidiyorum ben. Dönerim yarım saate," dediğinde şaşkın olduğum için cevap verememiştim.

"Aslı?" diyen anneme döndüm bu sefer.

"Tamam anne." Gülümsedi. Arslan'a baktı.

"Sen de rahatına bak oğlum. Ben hemen dönerim. Bir çay içeriz." Arslan gülümsedi.

"Olur. Teşekkür ederim." Annem salondan çıkıp gittiğinde bir süre sonra kapının açılıp kapanma sesi geldi. Annemin gittiğini anladığımda Arslan'a karşı tam döndüm.