Steve Rogers ve Bucky Barnes'in hikâyeleri.
🥀Göz göze geldiğimiz günden beri hep sen kazanıyorsun.🥀
[Bazı Bölümleri MCU İle Bağlantılı, Bazı Bölümleri MCU İle Bağlantısızdır]
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
×
"Testin pozitif çıkmış. Neden bana hiç söylemiyorsun?"
Chris, Sebastian'ın sesini duyduğunda kapalı olan gözlerini açıp yatakta doğrulmaya çalıştı fakat anlık gelen öksürük buna müsaade etmemişti. Sarışın adam biraz soluklandıktan sonra eliyle yüzünü sıvazlayıp başını tekrardan yastığa koydu.
"Çünkü endişelenecektin. Sana söylememelerini rica etmiştim."
"Söylemediler zaten. Ben duydum. Şimdi nasılsın?"
"İyiyim." dedi Chris kısık bir sesle. Öksürük yeniden geldiğinde tutmak için uğraşmıştı fakat nefessiz kaldığını hissettiğinde kendisini daha fazla tutamadı.
"Evet iyi olduğun belli oluyor Chris. Neredeyse ciğerlerin yerinden sökülecek. Sana geliyorum. İstediğin bir şey var mı?"
"Gelmemen." Chris kaşlarını kaşarak telefonu biraz kendisinden uzaklaştırdı. "Pozitifim Sebastian. Yani covidim. Gelemezsin."
"Ne zaman yaptırdın testi?"
"Dün yaptırdım." Sarışın adam üzerindeki örtüyü iyice kendisine çekip büzüştü. "Zaten birkaç gündür semptom gösteriyorum."
"Tahmin ettim onu, kaç gündür beni telefondan savuşturuyorsun."
"Her neyse bak ne yapalım." Sarışın adam birkaç saniye soluklaşıp içine acılı bir nefes çekti. İlk defa içine çektiği bir nefes onu nefessiz bırakmıştı. "7 gün benden uzak dur olur mu? Testim negatif olduğunda söz veriyorum bunu sana telafi edeceğim."
