İstanbul'un en belalı mahallesi olan Çukur yeni bir güne daha uyanmıştı. Neredeyse bütün aile uyanmış aşağı inmişti ama bir kişi uyanmak istemiyordu. Ama içeri giren kişi ile kocaman gülümser
Ayşe : Günaydın benim küçük Kara balığım
Karaca : Anne artık çocuk değilim ben
Ayşe : İstersen 50 yaşında ol benim her zaman küçük kara balığımsın. Hadi herkes kahvaltıda
Karaca : Tamam geliyorum şimdi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üstünü değiştirdikten sonra aşağı iner herkese günaydın dedikten sonra annesinin karşısına oturur.
Sultan : Karaca kızım evdesin dimi bu gün beraber aşevine gideriz
Karaca : Okula gidicektim ama
Saadet : Bir tanem senin dersin vardı bu gün aşevine ben giderim
Karaca : Tamam
Hızlıdan kahvaltısını edip Saadet ablasını evden çıkar gider. Ayşe tek kaşını kaldırmış Nedret'e bakıyordu
Nedret : Ne diyeceksen de içinde kalmasın
Ayşe : Karaca'nın annesi benim Nedret sen değilsin ona göre davran
Nedret : Anne olmak için sadece doğurmak gerekmez
Nedret yine her zamanki gibi sinirini bozmuştu ama takılmıycaktı
- Adana -
Ekim ayı olmasına rağmen hala çok sıcaktı bu şehir zaten en çokta bu yüden seviyordu ya memleketini genç adam. Bu koca şehirin her sokağı taşı toprağı tanıklık etmişti neredeyse onun çocukluğuna gençliğine bu günlere kolay gelmemişti sonuçta
Samet : Azer abi
Azer : Söyle
Samet : Savaş abi yine karakolluk olmuş
Azer : Neden miş
Samet : Biri ile kavga etmiş adını öğrenemedim ama İstanbul'un en büyük ailelerinden birinin oğluymuş
Azer : İsterse padişah sülalesi olsun bana vız gelir. Ama sen bunun sebebini öğrenmeden gelme buraya
Samet : Tamam abi
Bahçeye giren kişi ile istemsizce gülmeye başlar ve ayağa kalkıp can dostuna sımsıkı sarılır
Azer : Hoşgeldin Vartolu
Saadettin : Hoşbulduk cağnım ne oldu gene yav
Azer : Ne olsun ya Savaş efendi gene rahat durmamış
Saadettin : Eee kimin kardeşi ama sen İStanbul'a gidicektin zaten
Azer : Evet yarın akşam
Keyiflice sohbet etmeye devam eder iki can dostu yıllar önce bir olay yüzünden tanışmaları ömürlük dost ve kardeşlik getirmişti onlara
- İStanbul -
Karaca yoğun geçen bir ders saatinden sonra bahçeye çıkmış telefonuna bakarken önüne konan kahve ile kafasını kaldırıp güler
Karaca : Sen var ya canımsın
Duygu : Al hadi. Senin ki görünmüyor ortada
Karaca : Bırak Allah aşkına ne benimkisi ya
Duygu : Valla bütün okula sevgili olduğunuzu söylüyor
Karaca : Aşk iki kişiliktir diğer tarafta bu yoksa zorlamanın ne anlamı var ki
Duygu : Gelde bunu Mehmet e anlat sen
Karaca : Neyse ne ya onu düşünmek istemiyorum
Duygu : Akın yarın geliyor dimi
Karaca : Evet yarın
İki arkadaş terkar derse kadar bahçede zaman geçmişler. Akşam olduğunda ise Karaca hiç istemediği için Duygu'da kalmaya gitmişti
- Çukur -
Saadet ve Ayşe bulaşıkarı toplarken yanlarına yine tüm kibri ile Sultan Koçovalı gelir
Sultan : Kızına göz kulak ol okul bahanesi ile nerelerde sürttüğü-
Ayaklarına doğru fırlatılan tabaklar ile lafı yarıda kesilir şaşkınca ama bir o kadar da sinirle Ayşe'ye bakar
Sultan : Ne yapıyorsun sen
Ayşe : Bana bak benim kızıma laf söylemek ne sana düşer nede Nedret'e bir daha sakın
Sultan : Ben onun babannesiyim
Ayşe : Ne babannesi be. Kızımın üstünden elinizi çekin yoksa karışmam
Sultanîn daha fazla konuşmasına fırsat vermeden hızla onu itip mutfaktan çıkar Saadet'te peşinden gider
- Ertesi Sabah -
Ayşe Saadet Karaca ve Duygu Akın'ı karşılamak için havaalnına gelmişlerdi. Karaca elini boynuna attığında kolyesinin olmadığını fark eder
Duygu : Ne oldu
Karaca : Kolyem yok
Ayşe : Kızım belki evde kalmıştır
Karaca : Hayır ya eminim boynumdaydı. Abimin hediyesiydi o bana
Tam o sırada
Akın : Merak etme ben sana yenisini alırım
Koşarak abisine sarılmış kısa bir hasret gidermeden sonra beraber bir lokantaya giderler. Akşam olduğunda ise hiç istemeselerde Çukur'a geri dönerler ama gördükleri manzara onları daha da şaşırtır
- Ev -
Azer ve Vartolu yoğun geçen bir günden sonra gece eve gelmişlerdi. İçeri girdiklerinde üstü başı kan içinde kalmış olan Savaş'ı görürler
Azer : Ne oldu oğlum sana
Savaş : Abi ben-
Saadettin : Oğlum konuşsana lan
Savaş : Ben birini öldürdüm
Azer : Kimi lan kimi
Savaş : Kahraman Koçovalı
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karaca'nın Kolyesi
Az önce atmıştım ama bazı yerlerde yanlış yazmışım ve son kısımları yoktu o yüzden tekrar attım
