Bu acı yardım çığlığını 6 yaşına kadar duymuş rüyalarında hala daha duymaya devam ediyordu ama kimse annesinin çığlıklarını duymamıştı korumamışlardı. Cumali Koçovalı resmen ölümün kucağına atmıştı onu ama artık korkmuyordu bu kadında ölmüycekti
Duygu : Gücün sadece karına yetiyor dimi
Yılmaz : Duygu napıyorsun
X : Yardım edin nolur
Duygu : Merak etme hiçbir şey yapamaz
Adam : Yok ya sen mi engelliyceksin bunu
Duygu : Evet hadi gel
Yılmaz : Duygu
Adam : Sen kaşındın lan
Tam bıcağı sallıycağı sırada Duygu çantasından biber gazını alıp gözünü sıkmış Yılmaz'da elinden bıcağı aldığında kadında çocuğuna sımsıkı sarılmıştı
- Azer ve Karaca -
Evden sonra beraber Azer'in kafa dinlemeye geldiği eve gelmiş orada durum değerlendirmesi yapıp neler yapıcaklarını konuşuyorlardı
Azer : Kahraman'ı Cumali öldürdü ya
Karaca : Eee
Azer : Bu adam babanıda hapise attırmış olabilir mi
Karaca : Neden yapsın diyicem ama
Azer : Yapmaması için bir sebep var mı
Karaca : Babam İdris Koçovalı'nın gözde oğlu olmadı ki hiç hep Yamaç amcam gözde oğlu olmuş
Azer : Baban peki
Karaca : Yani bana analattıkları babamın her zaman en dipteyken bile onu kurtardığı
Azer : Al işte sana sebep İdris Koçovalı çamura batsa onu kurtarıcak biri yok gözde oğlunu yurt dışına yollamış
Karaca : El birliği ile bizim aile hayatımızı yediler desene
Azer : Ben o Cumali'nin-
Karaca : Küfür etme hemen
Azer : Tamam etmem
Karaca : Sen anlat bakalım
Azer : Neyi anlatıcam
Karaca : Neden sadece
Azer : Bi anlsam tamam Savaş'la uyuşturucu için ortaktı ama Kahraman'ı neden öldürüp Savaş'ın üstüne almasını istedi bizi neden düşman etmek istedi anlamıyorum hala
Karaca : Daha önce tanışmış olsak biz evlendik diye diyicem ama
Azer : Cumali sadece uyuşturucu için bu kadar büyük planlar yaptı öyle mi çok saçma
Karaca : Baya hemde
Azer : Biz napıcaz peki
Karaca : Araştırıyoruz ya
Azer : Onu mu diyorum baş başayız farkındaysan
Karaca : Eee
Azer : Eee si öpe bilirmiyim
Karaca : Öpebilirsin
Dudakları birleştiğinde Azer sanki günlerdir hiç nefes almamış gibi tekrar nefes aldığını his etmişti. Karaca'da hayata tekrar başladığını his etmişti
- Park -
Kadın çocuğuna sarılmış ağlarken Yılmaz'da adamı sıkı sıkı bağlamış polislerin gelmesini bekliyorlardı nihayet gelmişlerdi onlarda
Polis Memuru : Elvan
Duygu bu ismi duyduğu anda gözleri dolmuştu ele ayağına dolanmıştı karşısındaki kadın annesinin kaderini yaşamakla kalmamış aynı zamanda onunla aynı adı taşıyordu
Elvan : Neden çağırdınız onları
Yılmaz : Ablacım yardım ederler sana
Elvan : Ne yardımı ya şuradaki var ya kaç kere beni karı koca arasında olur böyle şeyler diyip bu adamla aynı eve yolladı. Defalarca şikayet ettim ben bu adamı
Yılmaz : Bu kadıncağızın halini görmüyor musunuz kardeşim siz. Bu durumun normali mi olur
Polis Memuru : Her karı koca koca kavga eder kardeşim
Duygu : Ne dedin sen
Polis Memuru : Ben-
Duygu : Sen ne bu kavga değil bağıra bağara gelen cinayet sizin yaptığınızda cinayete yardım. Bu ülkede kaç kadın kocası kardeşi babası tarafından öldürüldü sizin bizden daha iyi bilmeniz lazım
Polis Memuru 2 : Kocası farklı anlattı bize olayı hep
Duygu : Sizde bu adama inandınız öyle mi görmüyor musun halini insanlıktan çıkarmış. Sizin bize inanmanız için illa ölmemiz mi lazım
Polis Memuru : Biz onu alalım
Yılmaz : Gerek yok bizzat ben götürücem. Canım sende onları güvenli bir yere götür
Polis'ler beraber gittikten sonra Duygu'da onları arabay bindirip eve getirmişti teyzesine ve Saadet ablasınada durumu anlatmıştı
Elvan : Ne olucak şimdi
Ayşe : Merak etme sana artık zarar veremez
Elvan : Nasıl bu kadar emin olabiliyorsunuz. Kaç defa polise gitmeme rağmen
Duygu : Bizim yanımızda güvende olucaksın sen oğlun tamam mı
Elvan : Sizede dert olmıyım ben
Saadet : Olur mu hiç öyle şey
Duygu : Benim annemin adıda Elvan'dı hatta oda senin gibi her yere gitti ''Kurtarın beni bu adamdan'' dedi ama kimse onu duymadı sanki sağır oldu benim anneme. Ama sen ölmedin bu gün ve ölmüyceksin de. Bi çocuk daha aynı kaderi yaşamıycak
Karşısındaki kadına sıkıca sarıldığında gözlerini açıp biraz ileri baktığında annesini ve çocukluğunu görür. Çocukluğu annesinin elini bırakmıştı yani artık özgürdü
- Azer ve Karaca -
Beraber yemeklerini hazırladıktan sonra beraber bahçede oturup durumlarını konuşuyorlardı aralarındaki şey o kadar güzel ve korkutucuydu ki
Karaca : Bazen çok korkuyorum
Azer : Neden
Karaca : Ben bu kadar mutluğa aşık değilim baksana herşey yolunda ilerliyor resmen
Azer : Alış artık buna mutlulultan delirticem seni karıcım
Karaca : Hadi bakalım
Azer : Bana bak hasta değilsin sen dimi
Karaca : Yoo ne alak
Azer : E sana karıcım dedim kızmadın bana
Karaca :Belki alıştım artık ha
Azer : Valla mı
Karaca : Valla
Dudakları bir kere daha birleştiğinde öpüşleri daha da derinleşmiş Azer karısını kucağına aldığı gibi üst kata çıkarmıştı bu gece ikisi için en güzel ve en özel gece olucaktı
