Mafya Mı ¿

Bölüm 7

Her gün 1 bölüm atıyorum normalde ama yeni bölüm isteyen vardı bende sizin gibi biricik okuyucularımı kırmamak için yeni bölüm atıyorum bol bol yorum yapın bea yorum gelince sebepsizce mutlu oluyorum 👉👈
Neyse öptüm sizi aşkolar kendinize cici bakın 😘

Ailem (!) gelmişti.

Geçen gün salonda gördüğüm herkes buradaydı. Sadece benimle yaşıt olan 2 çocuk ve bir tane adam yoktu.

Babam olduğunu iddia eden adam bana bakıp gülümsedi.

Babam olduğunu iddia eden değil BABAM.

Ona kaşlarımı çatıp baktım "Ne işiniz var burada sizi görmek istemiyorum dememiş miydim?" dedim.

"Seni ait olduğun yere götürmeye geldik kızım"

Sinirle ona bakıp "Ben zaten ait olduğum yerdeyim" dedim.

Cevaplarını beklemeden yurdun girişine doğru yürüdüm.

Serkan arkamdan "Elimizde DNA testi var . Yani bizimle gelmek zorundasın."

Ellerimin sinirden titremesini umursamadım.

Arkamı dönüp "Ah pardon unutmuşum, yasal olmayan yollarla yaptığınız DNA testinden bahsediyorsunuz"

Sinirle gülüp tekrar önüme döndüm.

"Reşit değilsin, ailen de olduğuna göre daha fazla burada kalamazsın"

Adını bilmediğim bir adamın konuşmasını yok sayarak içeri girdim.

Kızlar da arkamdan geliyordu.

Odaya geldiğimde saçımı çekiştirdim .

O sinirle nasıl odaya çıktım hatırlamıyorum bile.

"Sikeyim!" dedim bağırarak.

"Sena gitmek zorundasın ellerinde yasal yoldan olmasa da DNA testi var"

Sinirle Damla'ya döndüm.

"Gitmeyecem ,istemiyorum aile falan! Nasıl onlara hemen inanmamı beklersiniz. Biri gelip size kızınız öldü diyecek, sizde hemen kabullenecek misiniz mantıklı mı?"

"Değil"

"Ama bir şans verip dinlesen"

"Sen şans verdin mi Rüya?" dememle sustu.

Odanın kapısı tıklatılınca içeri Ayşe abla geldi.

"Senacım konuşalım mı biraz"

"Ayşe abla ben onlarla gitmek istemiyorum " dedim ve yatağa oturdum .

Ayşe abla da yanıma gelip oturdu , kızlarda karşımdaki Afra'nın yatağına oturmuştu.

"Biliyorum güzelim ama onlar senin ailen , onları yargılamadan önce bir dinle istersen "

"Bence de Sena dinle , konuş. Bir şey kaybetmezsin."

Kızların hepsi onaylayınca tedirgince Ayşe ablaya döndüm.

"Bak ben bu zamana kadar sizi kızım gibi gördüm ellimden geldiğince size destek oldum . Ama Sena onlar senin ailen bence onlara bir şans ver konuş onlarla içinde ne varsa dök . Olmadı tekrar buraya dönersin zaten seni kapıdan kovsam bacadan geliyorsun"

Ayşe ablanın dedikleriyle gözlerim doldu.

Ne sulu göz oldum bende bu günlerde.

Ayşe ablaya sarılıp "Biliyorum bizde bu zamana kadar seni bir müdür gibi değilde anne yada abla gibi gördük. Her şeyimizi anlattık yeri geldi güldük yeri geldi ağladık. Sende her daim bize yardımcı oldun kötü günümüzde de iyi günümüzde de. Kararlarımıza saygı duydun , bize yol gösterdin. Kolejde okumamıza bile vesile oldun. Hakkını ne yapsak ödeyemeyiz" dedim titreyen sesimle ve Ayşe abladan ayrıldım.