BUZ.

-8-

Valizimi binbir zorlukla kapatıp odadan çıktım. Her ne kadar vedalaşmaları sevmesemde annemlerle vedalaşıp otogarın yolunu tuttum.

Otobüse bindiğimde aklımda bir sürü düşünce vardı. Bu oyunu bozacaktım ama nasıl?

Akışına bırakmaya karar verip kendimi kulaklığımdan gelen müzik eşliğinde uykuya bıraktım.

"Hanımefendi. İstanbul'a geldik." omzumda beni dürten elle gözlerimi açtım. Valizlerimi alıp yurda gittim. Kızlarla kısa selamlaşmamızdan sonra otobüste kalan uykuma devam ettim. Yarın zor bir gün olacaktı.

***

Okulun kapısından içeriye girerken bacaklarım titriyordu. Her ne kadar korkmadığımı iddia etsemde korkuyordum.

Ayaz her şeyi yapabilirdi. Öyle bir noktaya gelmiştim ki şuan korktuğum şey kendim değil çevremdekiler en çokta Ege..

Ne olacaksa olsun kaderdendir diyerek okula doğru emin adımlarla yürümeye başladım.

Ayazla gözgöze gelince zafer kazanmış gibi sırıttı. Haksızda sayılmazdı şuanlık zafer ondaydı ama maça son noktayı koyduğumda o zaman böyle sırıtamayacaktı.

Gülerek beni kendi ve grubunun olduğu kamelyaya çağırdı. Son günümüz sahte sevgilim, bu günlük sana itaat edeceğim.

Kocaman gülümseyerek kamelyaya ilerlerken yanımdaki bankta oturan kızların fısıldayışları yüzümdeki gülümsemeyi söndürdü.

"Ayaz bunun neresine bakıyor anlamıyorum ki. Şunun burnuna bak."

"Bir açığını yakalamıştır belki Ayaz'ın."

"Öyle olsaydı bunun gibi birini yanında gezdirmek yerine onu öldürmeyi seçerdi."

İnsanların fiziksel özellikleriyle dalga geçmek çok komikmiş gibi bir kahkaha attılar. İyice yüzüm düşerken zorla Ayazlar'ın olduğu yere ilerledim.

Ayaz yanıma yaklaşıp saçımı koklayarak yanağımı öptü. "Hoşgeldin sevgilim."

Cevap vermek için ağzımı açtığımda gözümden bir damla kaçtı. Kimseye fark ettirmeden silmek istedim fakat Ayaz elimi sertçe tutup "Noldu?" diye sordu. Sesi sakindi ama bu nedensizce daha çok korkmama neden oluyordu.

"Ben..Hiç-hiçbir şey..Sadece.." ben böyle saçmalamaya devam ederken gözleri ordaki kız grubuna takıldı.

Ayaz zeki biriydi. Buraya gelirken gülüyordum ama orda suratım asılmaya başlamıştı ve Ayaz bunu fark etmişti.

Sinir fışkıran gözlerini bana çevirdi. "Ne dediler?"

Cevap vermek için ağzımı açarsam sesim titreyecekti farkındayım. Sadece kafamı iki yana salladım.

"Ne dediler Belinay?!" diye bağırınca yerimden sıçradım ve ağlamam şiddetlendi.

Efe, Ayaz'ın kolundan tutup "Yapma abi korkuyor." dedi

Ayaz parmaklarını parmaklarıma kenetleyip beni o kızların önüne sürüklemeye başladı. Ne kadar ayaklarımla ona direnmeye çalışsamda onun gücü karşısında pek bir işe yaramıyordu.

Alp, Ayaz'ın beni sürüklediğini görünce yanımıza doğru gelmek için hareketlenirken boştaki elimle durması gerektiğini işaret ettim.

Kızların önüne geldiğimizde Ayaz beni kendine çekti. Dudaklarını yanağıma sürtüp kızlara döndü.

"Evet kızlar biraz önce konuşulanları tekrar duyabilir miyim?"

"Biz bir şey demedik." diye profesyonelce bir yalan söyledi sarışın olan.