Cloudland Takımı

Cloudland Takımı 1. Bölüm

Janet bir yıl önce istediği liseyi kazanıp eski arkadaşlarından, yaşadığı semtten, zorbalık gördüğü zamanlardan ve kötü geçen yıllardan ayrılmıştı. Artık yeni bir hayata başlıyordu. Kendini küllerinden yeniden doğmuş bir Anka kuşu gibi hissediyordu.

Çok heyecanlıydı. Okulun başlamasına iki gün vardı. Janet ve ailesi yeni evlerine yerleştikten sonra Janet yaşadığı bölgeyi tanımak için biraz dışarı çıktı. Dışarıdayken aklına on sekiz yaşındaki ablası geldi. Ablası Queenie 12.sınıfı yurt dışında okumak istediği için İngiltere’ye gitmişti. Janet “Keşke burada olsa.” Diye geçirdi içinden.

Sonra kendini birden toparlayıp dolaşmaya devam etti. Janet dolaşırken parkta beyzbol oynayan iki kişiye rastladı. Bir bankta oturup izlemeye başladı. Sonra beyzbol oynayanlardan bir kişinin düştüğünü gördü ve ona yardım etmek istedi. Ona su verdi ve yaralanıp yaralanmadığını kontrol etti. Janet’ın yardım ettiği kişi kısa siyah saçlı, kahverengi gözlü, hafif kırmızı dudaklı tatlı bir kızdı.

Başını kaldırıp teşekkür etti. Sonra kız Janet’a “Yüzün çok tanıdık geliyor. Daha önce tanışmış mıydık?” Diye sordu. Janet “Hayır sanmıyorum ama çok tatlı birisin.” Dedi. Kız “Teşekkür ederim. Bu arada adım Miranda.” Diye cevap verdi. Janet “Memnun oldum ben de Janet.” Dedi gülümseyerek. Miranda “Burada yeni misin?” Diye sordu. Janet başını aşağı yukarı doğru sallayarak onayladı.

Janet ve Miranda sohbet ederken yanlarına gitar çantasıyla dolaşan bir kız geldi ve şu soruyu sordu. “Affedersiniz, buralarda terzi var mı acaba?” Miranda “Evet var üç sokak ötede.” Diye cevap verdi. Kız “Yardımın için teşekkür ederim. Biliyorsunuz ki okullar açılıyor, bu yüzden okul pantolonumun paçalarını kestireceğim. Çok uzunlar da. "

Miranda “Okul demişken size bir soru soracağım.” Dedi. “Sınavdan kaç puan aldınız ve hangi okulu kazandınız?” Janet “Dört yüz yirmi beş puan ile Westville lisesi.” Diye cevap verdi. Miranda “Şaka mı bu? Ben de aynı yeri kazandım.” Dedi hayretle.
Janet sevinçle “Ne güzel!” Diye karşılık verdi. “Peki sen nereyi kazandın gitarcı?” Diye sordu Miranda. Kız “Ben de aynı yeri kazandım.” Diye cevap verdi.

“Umarım üçümüz de sınıf arkadaşı oluruz, ama sıra arkadaşınız olamam. Kuzenime onunla aynı sırada oturacağıma dair söz verdim.” Janet içtenlikle “Tamam sorun değil.” Dedi. Miranda Janet’a “Aynı sınıfta olursak benimle sıra arkadaşı olur musun?” Diye sordu. Janet, Miranda’nın bu teklifini kabul etti.

Kız “Söylemeyi unuttum adım Sue ve evet gitar çalıyorum.” Dedi hafif bir gülüşle. Kızlar “Biz de Janet ve Miranda memnun olduk.” Diye karşılık verdiler. Miranda “Haydi Sue! Şu pantolonu bir halledelim!” Dedi. Sonra kızlar Sue’nun pantolonunu yaptırmak için terziye gitti.

Kızlar terzideki işlerini hallettikten sonra bir kafede oturup konuşmaya başladılar. Sue “Kızlar, bundan öncesinde neler yapıyordunuz?” Diye sordu. Janet cevap verdi. “Açıkçası buraya gelmek benim için iyi oldu. Ortaokul hayatımda zorbalığa uğradım, özellikle anaokulundan sonra hiçbir şey yolunda gitmedi. Hayal ettiğim gibi bir hayat yaşayamadım pek. Westville Lisesi benim için bir umuttu, yeni bir başlangıçtı. Bu yüzden Westville Lisesi’ni kazanmak istedim ve kazandım.”

Üç erkek hep bir ağızdan “Westville Lisesi mi?” Diye sordu. Janet “Evet, siz de mi orayı kazandınız?” Diye sordu. Çocuklardan biri “Şey, evet. Aynı zamanda arkadaşlarım da orayı kazandı. Aslında tam olarak arkadaş da diyemeyiz. Daha bugün tanıştık.” Janet “Ne tesadüf, sizin gibi biz de bugün tanıştık.” Dedi şaşkınlıkla. Çocuk “Ben Alex. Bunlar da bugün tanıştığım arkadaşlarım Isaac ve Rodney.” Diyerek kendini ve arkadaşlarını tanıttı.

Aynı şekilde Janet da “Ben de Janet, bunlar da yeni arkadaşlarım Miranda ve Sue.” Diye arkadaşlarını ve kendisini tanıttı. Isaac “Sizinle tanıştığımıza sevindik. On beş yaşındasınız, değil mi?” Diye sordu. Isaac ve Rodney hariç herkes evet cevabını verdi. Sonra Isaac “Rodney ve ben okula geç başladığımız için on altı yaşındayız.” Dedi. “İzninizle biz de sohbetinize dahil olmak istiyoruz.” Bunu duyunca Miranda’nın yüzü biraz kızarmıştı.

Sonra Alex Janet’a tatlı bir şekilde gülümsedi. Alex, koyu kahverengi saçlı, kahverengi gözlü, hafif beyaz tenli, uzun boylu ve yakışıklı bir çocuktu. Janet da ona aynı şekilde gülümsedi. Rodney ise Sue’ya göz kırptı. Sue da başını öne eğip güldü. Rodney “Ben açım yahu! Bir şeyler yemeyecek miyiz?” Diye sordu sabırsızca.

Isaac “Biraz sabırlı olur musun? Seninle daha bugün tanıştık ve ben çok kısa bir süre içinde şunu anladım HER ZAMAN AÇ OLDUĞUNU!” Rodney “Sen asıl kendine bak günün bir ya da iki öğünü anca yemek yiyorsun.” Alex daha fazla dayanamadı ve “YETER! Kesin artık kavga etmeyi! Benden bir yaş büyüksünüz ama hiç olgunlaşamamışsınız! Birbirinizi yargılamayı bırakın ve birazcık bekleyin. Hep beraber pizza yiyeceğiz.” Dedi.

Isaac arkasına yaslandı ve sinirli bir şekilde sarı kısa saçlarıyla oynamaya başladı. Diğer yandan mavi gözleriyle sinirli bir şekilde Rodney’e bakıyordu. Rodney “Evet, nerede kalmıştık?” Diye sordu. Sue “Geçmişten bahsediyorduk.” Diye cevap verdi. Miranda “Eski güzel günler. Küçücük bir çocuktum, bir sürü arkadaşım vardı. Sonra...” Janet Miranda’nın cümlesini tamamladı. “İlkokula geçince her şey darmaduman oldu.” Herkes hep bir ağızdan “Aynen öyle.” Diye cevap verdi.

Sonra herkes cebinden küçüklük fotoğrafını çıkardı. Bu fotoğrafların yanları yırtık pırtıktı. Herkes kendi fotoğrafına bakıp derin bir iç çekti. Tabii ki Janet’ın gözünden hiçbir şey kaçmadı. “Durun!” Diye haykırdı. Alex “Bir sorun mu var Janet?” Diye sordu. Janet “Elinizdeki fotoğrafları bana verin!” Dedi.

Herkes fotoğrafları verdi. Janet parçaları birleştirdi ve bir bütün ortaya çıktı. Isaac “Nasıl olur bu?” Diye sordu hayretle. Herkes çok şaşırmıştı. Alex de Janet’a “Bunu nasıl fark ettin?” Diye sordu. Janet şöyle cevap verdi “İç sesimi dinledim. Sezgilerim çok kuvvetlidir.” Diyerek cevap verdi. Alex ve Isaac aynı anda “Muhteşem.” Dedi. Herkesin ağzı açık kalmıştı. Fakat bu sadece başlangıçtı. Başlarına geleceklerden habersizlerdi.