Saat on oldu, çocuklar Saint Carter Sokağı’nda buluştular. Rodney “Söylesene Alex neden buluşmak için Saint Carter Sokağı’nı tercih ettin?” Diye sordu. Alex “Kasabadaki en sessiz, en sakin ve en ıssız sokak burası da ondan.” Diye cevap verdi. Isaac “Adam her yerde olabilir! Dikkatli olmalıyız.” Diyerek arkadaşlarını uyardı. Uzun süre boyunca adamı aradılar, Saint Carter Sokağı’yla yetinmeyip bütün kasabayı aradılar fakat adamı bulamadılar. Hiçbir yerde o gizemli adamdan bir iz yoktu. Miranda “Belki de evlerimize dönmeliyiz.” Dedi hayal kırıklığına uğramış bir şekilde. Sue da “Aynen, hem bir şey olursa tekrardan haberleşiriz.” Diyerek destek verdi. Janet “Peki, o zaman sonra görüşürüz.” Dedi. Daha sonra herkes evlerine gitmek üzere dağıldı. Janet nihayet eve gelmişti. Ferahlamak ve olayların yarattığı stresi üzerinden atmak için yüzünü yıkamaya gitti. Musluğu açtı, ilk başta musluktan çok garip bir ses geldi. Kısa süre sonra ise musluktan koyu yeşilimsi, pis kokulu ve yosun kıvamında bir sıvı gelmeye başladı. Bu sıvı Janet’ın midesini bulandırmıştı. Hemen arkadaşlarını aradı ve evlerindeki muslukları kontrol etmelerini söyledi. Herkesin musluklarından aynı sıvı geliyordu, sıvı musluklara aşırı yüklendi ve en sonunda musluklar patladı. Sıvı her yere yayıldı ve sıvı kütleleri korkunç canavarlara dönüşmeye başladı. Cloudland Takımı işe yarayacak birkaç eşya alıp kaçmaya başladı. Hep beraber bir caddede buluştular, canavarlar gittikçe onlara doğru yaklaşıyordu. Öyle bir kaçtılar ki Westville’in dışına çıktıklarını bir süre sonra fark edebildiler. Isaac bir tepe buldu, orada Miranda’nın getirdiği çadırı kurdular. Geceyi çadırda geçirmeye karar vermişlerdi. Alex “O canavarları mutlaka durdurmalıyız.” Dedi. Janet “Kesinlikle, ama bunu nasıl yapacağız?” Diye sordu. Miranda “Bilmiyorum.” Diyerek cevap verdi. “Bildiğim tek şey geceyi burada geçirmek zorunda olduğumuz. Westville’e şu an geri dönemeyiz, bu çok tehlikeli. ” Rodney “Ama yarın okul var.” Dedi endişeyle. “Okula nasıl gideceğiz?” Miranda “Doğru.” Dedi. “O halde erkenden kalkıp kasabaya gitmeliyiz.” Çok yorulmuşlardı, çabucak uykuya daldılar. Bir süre sonra Janet uykusundan uyanıp biraz hava almak için çadırdan çıktı. Tepede oturup yıldızları seyretmeye başladı. Janet yıldızları seyrederken Alex bir anda yanına geldi. “Son günlerde çok yıprandığının ve kötü hissettiğinin farkındayım.” Dedi. Janet “Gerçekten berbat hissediyorum.” Diyerek karşılık verdi. “Ya kasaba yerle bir olursa, ya hepimiz kasabadan ayrılmak zorunda kalırsak, ya hiçbirimiz bir daha bir araya gelemezsek?” Bu soruyu sorarken gözünden yaşlar geliyordu ve sesi titriyordu. Alex bir anda “Ya seni bir kez daha kaybedersem?” Diye sordu hüzünlü bir sesle. Janet “Ne demek istiyorsun?” Diye sordu. Alex’in yanakları kıpkırmızı olmuştu, utangaç bir sesle “Artık itiraf etme vakti geldi, biliyorum kulağa çok çılgınca gelecek ama gerçeği söylemeliyim. Aslında bunu sana daha küçücük bir çocukken, anaokulundayken söylemek istiyordum.” Dedi. Uzunca bir nefes alıp verdikten sonra Alex sözüne devam etti. “Ama olmadı, seni kaybetmiştim yıllarca seni hiç göremedim.” Janet “Alex...” Deyiverdi. Alex “Janet, şimdi sen tekrardan karşıma çıkmışken ve nihayet bu fırsatı yakalamışken artık bunu açıklamak istiyorum.” Dedi. “Seni seviyorum.” Janet’ın gözleri kocaman açıldı ve sonra “Şey... Ciddisin değil mi? Şaka yapmıyorsun yani.” Diye sordu. Alex “Hayır, duydun işte seni seviyorum. Yıllardır seviyorum.” Dedi ufak bir gülümsemeyle. Janet “Aslında, biliyor musun ben de seni seviyorum.” Dedi gülümseyerek. “Tıpkı senin gibi, yıllardır.” Alex ani bir şekilde “O zaman neyi bekliyoruz ki?” Diye sordu. “Benimle çıkar mısın?” Janet tatlı bir gülüşle “Evet.” Diye cevap verdi. Janet Alex’e sarıldı. Kendini çok huzurlu ve mutlu hissetmişti. Alex’in kollarındayken kendini çok huzurlu ve güvende hissediyordu. Zaman durmuştu sanki. Fakat atladıkları bir şey vardı. Diğerleri aralarında geçen bu ufak konuşmaya kulak misafiri olmuştu ve buna çok sevindiler. Ansızın yanlarına gidip onları alkışladılar. Alex, hislerini itiraf etmenin mutluluğunu yaşıyordu. Rodney “O zaman bunu kutlayalım!” Dedi sevinçle. Beraber tatlı yiyip sohbet ettiler. Beraber çok eğlenceli vakit geçirdiler, Alex ve Janet nihayet kavuşmuşlardı. Fakat bundan sonra işler Cloudland Takımı için daha zor olacaktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cloudland Takımı
Novela Juvenil15 yaşındaki zorbalığa uğramış genç bir kız Westville kasabasına taşınır ve yeni bir hayata başlar. Orada beş gençle tanışır ve çok yakın arkadaş olur. Fakat aslında bu kişiler geçmişte anaokulu arkadaşlarıdır. Bu altı genç kasabanın büyük bir tehdi...