STRAWBERRY SWEET - JİKOOK/TAEGİ/NAMJİN

Ben öperken buz gibiydi oysa ki...

Jiminden....

Eve geldiğimde olayla ilgili kafamda bir sürü senaryo kurmuştum. Bu senaryoların sonunda hep ben ölüyordum.

Jungkook beni ürkütmüştü. Ben ne zaman böyle konuşsam hyungum fazla bilim kurgu izliyorsun diyip beni geçiştirip sustururdu.

Belkide haklıydı diye düşünecekken vazgeçtim. Haklı felan değildi. Dünya da tek akıllı varlık insan olamaz ya.

Eve vardığımda Taehyung aşağıda oturmuş beni bekliyordu. Biraz garip gözüküyordu.

"Taehyung..
Hoşgeldin geleceğinden haberim yoktu. Olsaydı erken gelirdim."

Beceriksizce gülüp elini ensesine attı.

"ah-aha ahaha yok ım geliyim dedim işte"

"abimle tanıştınız sanırım. Ne kadar kaba insan misafirin yanında oturur. Dur çağırayım. HY-"

Eliyle kolumu tuttu.

"dur dur gerek yok. Tanıştık biraz konuştuk. Yukarı çıktı"

Bir şeyler olmuş gibiydi. Kötü bir şey mi söylemişti yoksa?

"Seni kıracak bir şey mi yaptı?"

Taehyung yüzünü buruşturdu.

"o mu? O kim ki beni kıracak. Hah kendini beğenmiş. Çok matah bir şey sanıyor kendini. Bir de cool davranmaya felan çalışmalar. Maça erkek hare-"

Kardeşine yani bana anlattığını fark edince susmuş gülmüştü. Bende gülerek karşılık vermiştim. Yoongi hyung çoğu kişiyle anlaşamaz yani kendi anlaşmamayı tercih ederdi.

Az insan öz insan mottosu.

"Ben kalkayım abim bekler"

Abisi... Jungkook... İsmi geçince bile içim ürperdi. O sırada Taehyung irkildi. Ne olduğunu soracakken kapı çalınca kapıya ilerledim.

"kim ki?"

Kapıyı açtığımda Yoongi hyungun arkadaşını görünce gülümsedim.

"Bogum hyung."

"Merhaba Jimin. Yoongi evde mi?"

"Evde evde geç."

Taehyung biraz gerilmişe benziyordu. Ama biraz sonra düzeldi.

"Selam! Ben Jiminin arkadaşı Taehyung!"

Bogum Taehyungun enerjisine gülümsedi.

"Merhaba Taehyung. Ben Bogum."

Taehyung elini uzatan boguma tereddütle bakıp elini sıktı.

"Ben gitmeliyim Jiminshi yarın görüşürüz"

"görüşürüz Taehyung"

Kısa vedalaşmadan sonra Taehyung soğuk havada hızlı adımlarla uzaklaştı.

Taehyungdan...

Bogum... Çok tanıdıktı ama çıkaramıyordum. Umarım elimin soğukluğunı fark etmemiştir ya da takmamıştır.

Eve varmış yukarı, odama çıkarken Jungkook beni durdurdu.

"Bir şey mi oldu?"

Belli etmemeliydim.

"yo ne alaka?"

"yüzün düşmüş"

"yok bir şey"

Tuttuğu elime baktı.

"Taehyung senin ateşin var"

Ateş mi? Fark etmemiştim.