STRAWBERRY SWEET - JİKOOK/TAEGİ/NAMJİN

Soyeon Ve Jaeyeon 1/2 FİNAL

Jimin uzun zamandır kapalı olan gözlerini açtı. Etrafına kısaca göz gezdirip yavaşça doğruldum. Neler olmuştu böyle?

En son odasıydaydı. Ani bir ağrı ile iki büklüm kalmıştı. Hoseok ve Taehyung gelip ona yardım etmişlerdi. En son hatırladığı şey ise Jungkookun geldiğiydi.

Her şey çok farklı ama aynı zamanda aynıydı. Görüş açısı değişmiş gibiydi. Etrafına tekrar göz gezdirdiğinde beşiği gördü.

Kalkıp beşiğe doğru ilerledi.

Düşündüğünün aksine vücudunda ağrı, sızı veya yorgunluk yoktu. Hemen kalkabilmişti.

Beşiğin boş olduğunu görünce aşağıya inmeye karar verdi. Şimdi babası ile sevimli sevimli oturuyorlardır diye düşündü.

Hayır hayır kesin Taehyung kapmış bırakmıyordur. Belki Hoseok seviyordur?

Bu sorunun cevabını alabilmek için kapıya yöneldi ama aynada gördüğü görüntüsü ile duraksadı. Kıpkırmızı alev gibi yanan gözlerine baktı. Cildi ise pürüzsüzdü.

Bir süre aynada kendini izledikten sonra aşağıya indi ve merdivenlerin bitiş kısmında durup sessizce eşine seslendi.

"Jungkook"

İki çift göz patlayarak ona döndü.

"Jimin!"

Jungkook ve Taehyung heyecan ile ona bakarken Jungkookun seslenmesi ile diğerleride ona döndü.

Jungkook hemen ayaklanıp hızlıca Jimine sarıldı.

O kadar sıkı sarılıyordu ki Jungkook bir an kemiklerini kıracak sandı.

"Jungkook sakin ol kemiklerimi kıracaksın"

Eşinden ayrılıp içerideki diğerlerinde göz gezdirdi. Hepsi sessizce ona bakıyordu. Namjoon da gelmişti buraya. Seokjin dışında herkes buradaydı.

"ne o? Kırmızı göz yakışmamış mı neden öyle bakıyorsunuz?"

Jimin eşine baktığında onunda değişik bir şekilde ona baktığını gördü.

"yakışmış jimin..."

Jimin kaşlarını çatıp tekrar hepsine baktı.

"Seokjine mi bir şey oldu?"

O an Jungkook hıçkırık, omuzları sarsılarak ağlamaya başladı. Jimin şaşkınlıkla Jungkook ve diğerlerine baktı.

"neler oluyor biri anlatabilir mi artık?"

Jungkook gözlerini elinin tersi ile silip hıçkırıkları arasında konuştu.

"bebeğimiz... Ona sahip çıkamadım jimin"

Jimin anlık söylediği şeyleri algılayamamıştı.

"hı? Ne?"

Jungkookun ağlaması şiddetlenip yere, jiminin ayak ucuna otururken konuştu.

"onu aldılar jimin. Kaçırdılar. Özür dilerim onu koruyamadım"

Jimin kafasını iki yana sallayarak bir adım ayakları dibindeki adamdan uzaklaştı.

"şaka mı bu? Soyeon nerede Jungkook? Kızımız nerede?"

Jungkookun sadece ağlayıp odadakilerin öylece durması ile daha çok sinirlenmişti.

Jungkooku yakalarından tutup kaldırdı.

"Sen nasıl ona sahip çıkamazsın?! Küçücük bir bebek?! Nasıl buna izin verirsin?!"