𝗦𝘂𝗿𝘃𝗶𝘃𝗲

《 Dejavu 》

𝐽𝐽

Jongin: ''Planda küçük bir değişiklik yaptık.''

Yoongi: ''Ne gibi bir değişiklik?''

Jongin: ''Hatırlarsanız, size ölü bölgenin sınırlarına geldiğimizi söylemiştim.''

Yoongi: ''Ee?''

Jongin: ''Yani, aynı yol üzerinden ilerlemeye devam edersek doğrudan ölü bölgeye giriş yapmış olacağız.''

Yoongi: ''Oh...''

''Ama ölü bölgeye girmeden ilerlemenin başka bir yolu var, değil mi?''

Jongin: ''Yok.''

Namjoon: ''İyi de, o yol üzerinden gitmemiz tehlikeli olmayacak mı?''

Seokjin: ''Lütfen, bana oradan geçmemiz gerektiğini söyleme.''

Jongin: ''Oradan geçeceğiz.'' dediği anda Jin Hyung alnını ovuşturmaya başlamıştı. Sıkıntılı bir nefes verdim. Kesin ölecektik.

Taehyung: ''Uh, Tanrım.''

Jongin: ''Ama yol üzerinden değil.'' hepimiz anlamaz gözlerle ona bakmaya başladık.

Jongin: ''Yer altından ilerleyeceğiz.'' diyerek parmağını yatağın üzerindeki haritaya bastırmıştı. Daha da yakınlaşıp gösterdiği yere bakmaya başladık. Jonggak Metro İstasyonu.

Taehyung: ''Metroyla mı gideceğiz?''

Jongin: ''Aynen öyle.''

Hoseok: ''Elektrik şebekeleri çalışıyor mu ki?''

Jongin: ''Jonggak ve Dapsimni metro hattı arasındaki şebekeler sağlam.''

Jimin: ''Yani Dapsimni'den sonrasını yürüyerek devam edeceğiz.''

Jongin: ''Evet ama sadece Yongdap-Dong Karakoluna kadar. Orayı biliyorsunuz değil mi?'' Hoseok Hyung ve Jimin dışındaki herkes hayır dediğinde, Jongin bir süre öylece bakmıştı bize.

Jongin: ''Uhm, istasyonun 450 metre ilerisinde bir polis karakolu var. Teçhizatımızı güçlendirmek ve araç almak için oraya gideceğiz.''

''Wooah! Çok iyi plan.''

Namjoon: ''Yollar tıkalı sanıyordum.''

Jongin: ''Gunjagyo Köprüsüne kadar yine bir tıkanıklık var tabi ki ama arabayla geçmemizi engelleyecek kadar değil. Köprüyü geçtikten sonra ise Hwayang-Dop'un sonuna kadar sağ şerit açık.''

Seokjin: ''Harika! Hastane de hemen orada zaten.''

Namjoon: ''Bu planı yaparken bayağı ince eleyip sık dokumuşsunuz gibi duruyor.''

Jongin: ''Eh, biraz öyle oldu evet. Olabilecek en güvenli ve hızlı rotayı oluşturmaya çalıştık.''

Yoongi: ''Bu niye bir gün boyunca odadan çıkmadığınızı açıklar.''

Jongin: ''O zaman hemen hazırlanın da bir an önce yola çıkalım. Ne kadar erken çıkarsak o kadar iyi.'' hepimiz onu onaylarcasına başımızı sallamıştık. Kahvaltıyı yapmıştık zaten, sadece eşyalarımızı toplamak kalmıştı geriye.

Jongin: ''Bu arada, dışarıya böyle çıkmayacaksınız değil mi?'' hafifçe sırıtıp parmağıyla bizi işaret etmişti. Üstümüze baktım, doğru ya! Hala pijamalıydık amına koyayım.

''Uh, yok yok giyecek bir şeyler buluruz şimdi.'' kafasını tamam anlamında sallayıp tekrar yatağın üzerine serili olan haritaya bakmaya başlamıştı. Jongin'in yanından ayrılıp valizlerin bulunduğu yere, yani benim kaldığım odaya girmiştik.