𝗦𝘂𝗿𝘃𝗶𝘃𝗲

《 Her Şey Buraya Kadarmış 》

𝐽𝐽

Siktir.. Yani bu şeylerden Çin'de bir ordu var öyle mi? Üstelik buraya da sıçramış, belki de tüm dünyaya çoktan yayıldılar. Tanrım, ölmek istemiyorum daha çok gencim! Daha yapacağım çok şey vardı; oynadığım oyunun ikincisi çıktı onu alacaktım, değişik lezzetleri tadacaktım. ULAN DAHA AŞIK BİLE OLMAMIŞTIM BEN AMINA KOYAYIM! ÜSTELİK BAKİRİM... BU ŞEKİLDE ÖLEMEZDİM!

Jimin: ''Büyük sıçmışız gibi hissediyorum.''

Taehyung: ''Şimdi ne yapacağız?''

Namjoon: ''Tamam, sakin olalım. Şöyle düşünün: En azından şehirden uzaktayız.''

Hoseok: ''İyi de burada da varlar. Dışarıda yaşananları görmedin mi?''

Namjoon: ''İçeride güvendeyiz ama değil mi?''

Jimin: ''Şu anlık evet ama çok uzun süreceğini sanmam.''

Yoongi: ''Şehirle aramızda koskocaman bir otoyol var. Dahası mutlaka gelir, hatta yolda bile olabilirler.''

Jisoo: ''İyi düşünmeye çalışalım.''

Yoongi: ''Bu saatten sonra iyi düşünsek ne olur?''

''Ne karamsar bir şeysin sen ya.''

Dediğime karşılık sadece omzunu silkti adam, niye bu kadar kötüye odaklıydı ki? Etrafıma bakındım. İnsanlar da gerilmişti, aralarında fısıltılı bir şekilde konuşuyorlardı.

Tam o sırada, dev ekrandan bir ses gelmesiyle hepimizin bakışları oraya toplandı. Görüntü yoktu fakat tuhaf bir gürültü çıkarıyordu. Sanki dikkat çekmek istermişçesine...Sonra ekranda Güney Kore Ordusunun sembolü belirdi:

''Uyarı! Bu bir tatbikat değildir. Salgına yakalanmış enfektelerin saldırgan davranışları, halkımız için tehditkâr bir unsur hâline gelmiştir. Vatandaşlarımızın güvenliği için, sokağa çıkma yasağı ilan edilmiştir. Dışarıda bulunan vatandaşların can güvenliği için, Güney Kore'nin her bir kentine birlikler temin edilmiştir. Eğer bu yayını evinizden izliyorsanız lütfen dışarı çıkmayın ve kapınızı kitleyin. Eğer bu yayını dışarıdan izliyorsanız enfektelerden olabildiğince uzak durun ve birlikler size ulaşana kadar barınabileceğiniz bir sığınak bulun. -Kore Cumhuriyeti Silahlı Kuvvetleri.''

Yayınlanan bildiriden sonra ortamdaki insanlar, daha da paniklemiş bir şekilde konuşmaya başladılar. Ağlıyor, bağırıyor, etrafta koşuşturuyorlardı. Polis memurları onları sakinleştirmeye çalışıyordu.

Seokjin: ''Buraya kadarmış sanırım.''

Jisoo'nun da panikten elleri titremeye başlamıştı. Namjoon Hyung ise onu kendine çekip sarıldı.

Namjoon: ''Bir şeyler yapmalıyız.''

Taehyung: ''Elden ne gelir ki?''

Namjoon: ''Bilmiyorum ama askerler gelene kadar kendimizi korumamız lazım.''

Taehyung: ''Buraya gelirler mi sizce?''

Seokjin: ''Niye gelmesinler ki?''

Taehyung: ''Bilmem, sonuçta şehirden çok uzaktayız.''

Namjoon: ''Burada da insanlar var Taehyung, eninde sonunda kurtarmak için geleceklerdir.''

Taehyung: ''Umarım...''

Seokjin: ''Kendimizi nasıl koruyacağız peki?''

Yoongi: '' Onlarla savaşamaz mıyız?''