❦ Chapter 10 ❦

526 85 6
                                    

Эмзэг мэдрэмтгий хүмүүс зургуудыг алгасаарай!
















"ХАРААЛ ИД ГЭЖ ЭНЭ ОДОО ЮУ ВЭ?!"

"ХАРААЛ ИД ГЭЖ ЭНЭ ОДОО ЮУ ВЭ?!"

Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.

Нээсэн өрөө минь бүхэлдээ сэжгийн нүхээр дүүрэн байсан юм

Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.

Нээсэн өрөө минь бүхэлдээ сэжгийн нүхээр дүүрэн байсан юм. Хана тааз шал гээд бүгд нүхтэй, тэгээд бүр болоогүй баахан сэжгийн нүхтэй баримал зургуудаар өрөөг бүхэлд нь дүүргэчихэж.

Би цочирдсондоо шууд л хойш унаад өгөв. Ийм нүхтэй зүйлс надад бусад хүмүүс шиг орилж хашгирах хэмжээний нөлөөлдөггүй ч бүх биеийг минь тавгүйтүүлж дөнгөдөг юм.

Миний газар унасан дуугаар У Сэүн ч өрөөнөөс гараад ирэх нь тэр.

"Э-Энэ юу юм?!" Намайг гайхаж балмагдан асуухад У Сэүн юу ч болоогүй юм шиг алхаж ирээд намайг дээш босоход туслав.

"Угаалгын өрөө цаад талынх нь."

"Арай хүний цогцос нтр нуучихсан юм биш биздээ?"

Хэлснийхээ дараа нь бодоход арай хэтрүүлчихсэн юм шиг санагдсан ч тухайн үед аманд орсноо л шууд асуучихсан юм.

"Үгүй." Сэүн хувиралгүй царайгаараа ингэж хэлчихээд гараас минь хөтөлсөөр өөр нэг өрөө рүү аваачих нь тэр.

"Яах гээд байгаа юм?"

Сэүн өрөөний хаалгыг нээхэд би яагаад ч юм саяных шиг эвгүй зүйл гарч ирэх байх гэж айсандаа нүдээ тас аньчихав.

FORGET-ME-NOTWo Geschichten leben. Entdecke jetzt