OUR DESTINY | ✔

Chapter 06

After 3 days

දවස් තුනක් ගෙවිලා ගියේ ගොඩක් ඉක්මනට.. කාර්යබහුල දෙන්නෙක්ට, දවස් තුනක් කියන්නේ යම්කිසි දෙයක් අමතක වෙන්න පුළුවන් වෙන්න කාලයක් නේද? ඔව්.. ටේහියුන්ටත් ජන්කූක්ටත් එයාලා කරපු දේවල් අමතක වෙලයි තිබ්බෙ..

ඒත්... එයාලට හැමදේම මුල ඉදල මතක් කලේ එයාලගෙ ෆෝන් එක...

ජන්කූක් හිටියෙ වැදගත් මීටින් එකක... එයාගෙ ෆෝන් එකට ආපු මැසේජ් එක එයා නිකමට වගේ බැලුවෙ ඒ යුමී ⁣ද කියල බලන්න... මැසේජ් එක බලපු ජන්කූක් මීටින් එක පැත්තක තියල ඔෆිස් එකෙන් එලියට දිව්වෙ කාර් පාක් එකට.

ටේහියුනුත් හිටියෙ වැඩ ගොඩක හිර වෙලා. මොකද ඉතිං එයාට අනික් අයගෙ වැඩ කරන්නත් තිබ්බා නේ... ඉතිං එයා ගොඩක් බිසී වෙලයි හිටියෙ.. එයත් වැඩ කර කර ඉන්න එක පැත්තක තියල ෆෝන් එක අතට ගත්තේ ඒකට ආපු මැසේජ් එක බලන්න..

"හෑ......................"

ටේහියුන් ඉඳගෙන හිටපු පුටුවෙන් නැගිටල කෑ ගැහුවෙ පිස්සුවෙන් වගේ.. ඔෆිස් එකේ හිටපු හැමෝම ටේහියුන් දිහා බලාගෙන හිටියෙ ⁣බයවෙලා වගේ.. ටේහියුන් හොඳට ම වෙවුලනවා.. ටේහියුන් ලඟට ආව ජිමින් එයාට කතා කරන කොටත් ටේහියුන් හිටියෙ ෆෝන් එක දිහා ඇස් දෙක ලොකු කරගෙන බලාගෙන.. ටේහියුන් එයාගෙ ටේබල් එක උඩ තිබ්බ වතුර බෝතලේ ඉවර වෙනකම්ම බීලා ෆෝන් එකත් අරගෙන law firm එකෙන් එලියට දිව්වා.. ටැක්සි එකක්වත් ගන්නෙ නැතුව හති දාගෙන දුවන ටේහියුන් ට unknown නම්බර් එකකින් කෝල් එකක් එන්නෙ මේ වෙලාවෙ..

"ටේහියුන්.. කොහෙද ඉන්නෙ? මැසේජ් එකක් ආවාද??"

"ජන්කුක්ෂි... මං දැන් මේ යන ගමන්.. ඔයාටත් මැසේජ් එකක් ආවාද?"

"ඔයා කොහෙද ඉන්නෙ ඔහොම්මම ඉන්න.. මං දැන් ඔයාව ගන්න එනවා.."

"හරි.."

ටේහියුන් ජන්කූක් දෙන්නම ඉන්නෙ ගොඩක් කලබල වෙලා.. ජන්කූක්ගෙ කෝල් එකෙන් පස්සේ ටේහියුන් ලඟම තිබ්බ බස් හෝල්ට් එකට ගිහින් ඉඳ ගත්තා.. අතේ තිබුන ෆෝන් එකට ආපු මැසේජ් එක ආයෙ ආයෙත් බැලුවෙ වෙලා තියන්නේ මොකක්ද කියල හිතා ගන්න බැරුව..