Part-13

1.6K 68 0
                                    

Unicoad

အပြန်လမ်းတလျှောက် တောင်တက်တောင်ဆင်း လျှိုမြောင်အလျိုလျို နဲ့မလို့ ရင်ထိတ်စရာပင်။

အလာတုန်းက သတိမထားမိ အခုမှ အနည်းနည်းငယ် ကြက်သီးထမိသည်။

*ရင်ထဲ တစ်မျိုးကြီးး*

ဦးနောင်မှာ ကားပြတင်းကနေ တောင်အောင်ဘက်ကိုငေးကြည့်နေတဲ့ ငယ့်ကြောင့် လိုက်ကြည့်မိတော့

ရင်ထဲစို့တက်လာကာာ မျက်ရည်များဝေ့သီးလာမိသည်။

*ဘယ်လိုခံစားချက်ကြီးလဲ? အာာ ငါအတွေးလွန်‌နေတာနေမှာာာ ဟုတ်တယ် လျှောက်တွေးနေတာာ*

ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်အားပေးပြီးးနောက်

"ငယ်" ဟုခေါ်မိတော့ ငယ်က သူ့ဘက်လှည့်ကြည့်လာပေမဲ့ မျက်နှာလေးက မသာမယာပင်

"ဗျာာ ဦးး "

"ကလေးရယ် ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ ကိုယ်ရှိနေတာ ကိုယ့်ကို မကြည့်ပဲနဲ့"

"အာ! မဟုတ်ပါဘူး ဦးးရယ် ဒီအတိုင်း ဟိုတွေး ဒီတွေးနဲ့မလို့ပါ"

"အင်း လာ က်ုယ်ဖက်ထားပေးမယ် အိပ်နော်။။နေလဲကောင်းသေးတာမဟုတ်ပဲနဲ့"

"ဟုတ်"

ငယ်လဲ အတွေးမများစေရန် ချစ်သူ့ရင်ခွင်ထဲသာခိုဝင်မှေးစက်မိသည်။

*အကုန်လုံး အဆင်ပြေမှာပါ*

-----

"မေမေ သား ငယ် နဲ့လက်ထပ်တော့မယ်"

"ဟေ တကယ်လား အမေလိုက်တောင်းပေးရတော့မလားး"

"ဟုတ်ကဲ့ အမေတို့အရင်စီစဉ်ထားသလိုလုပ်ပါ သားက ငယ့်ကို ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရရင်ကိုရပြီ"

*နည်းနည်းတော့ အတ္တပါမယ် ငယ် .. ကိုယ်ကချစ်တာမလို့*

----

အိမ်ကို အကြောင်းကြားခြင်းမရှိရောက်လာပြီးးး
အမေယု က သူစီစဉ်ထားတဲ့ ပစ္စည်းတချို့နဲ့ လာတောင်းးသည်။

"ဟာ မလိုပါဘူး‌ဗျာာ ကလေးတွေအတွက်ပဲ လက်ဖွဲ့အဖြစ်ထားလိုက်ပါ" ဆိုရင်း စေ့စပ်ပွဲက ပြီးသွားသည်။

*ဪ ဦးရယ် ကြိုတောင်အသိမပေးနိုင်ရှာဘူးး*

ရန်ကုန်ပြန်ရောက်တော့ ဦးက အချိန်မဆွဲပဲ တခါတည်းးး လာတောင်းပြီးးးး။ လက်ထပ်ဖို့ စီစဉ်တော့သည်။ ဝတ်စုံ အခမ်းအနားကအစ ဦး ပဲ အကုန်စီစဉ်သည်။

အချစ်ဆုံမှတ်(အခ်စ္ဆုံမွတ္)Where stories live. Discover now