Part-19

2K 61 5
                                    

Unicoad

ဆေးရုံအထက်လဲ‌လျောင်းနေသောာ ထိုသူ။

"အ ကျစ်" ခေါင်းတွေထိုးကိုက်တာကြောင့် လက်တဖက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ရင်း ထထိုင်လိုက်သည်။

"ဟယ် သားးကြီးး သတိရလာပြီလားးး!!!"

ဒေါ်ယုယုစိုး တယောက် မျက်ရည်တွေဖြင့် !
ဝမ်းသာလား ဝမ်းနည်းလားမသိပေမဲ့ပေါ့။

ထို့နောက် တစုံတခုကို သတိရစွာဖြင့်

"ငယ် !!! ငယ်ရောာ!!"

မျှော်လင့်တကြီးဖြင့် မေးနေသော သားးရဲ့မျက်ဝန်းတွေကိုကြည့်ရင်း ရင်ထဲစို့နင့်လာရသည်။

"အီးးဟီးး သားးရယ်!!"

သားကြီးကို ရင်ခွင်ထဲထည့်နှစ်သိမ့်ပေးမိသည်။

"သမီးလေးကို ရှာနေတုန်းးပဲ" ဘေးမှရပ်နေတဲ့ ဒေါ်နုကဝင်ဖြေသည်။

"ဟာာ ဘာလို့လဲ ငယ့်ကို တခါတည်းခေါ်ခါဝာမဟုတ်ဘူး မဖြစ်ဘူး ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် သွားရှာမယ်"ဆိုကာ ဆေးသွင်းထားတဲ့ အပ်တွေကို လက်ကအတင်ဆွဲဖြုတ်ကာ ထသွားမလို့ပြင်နေတာကြောင့်

"သားးရယ် သွေးတွေထွက်ကုန်ပြီ ... စိတ်လျော့နော် သားရဲ့ငယ် ကလေ အီးး တပတ်တောင်ကြာနေပြီ ကွဲ့

သားထွဋ်နောာင်တို့ တောင်အောက်ဆင်းပြီးးလိုက်ရှာတာ နှံ့နေပြီတဲ့သားရယ်"

"ဗျာာ တစ်ပတ်တောင် ရှိပြီတဲ့လားးး"

*ငယ် ဘယ်မှာပုန်းနေတာလဲကွာ*

"ဟင့် အီးး ငယ် !!!"

"သားရယ် လက်ခံလိုက်.."

"မဟုတ်ဘူးး !! ဘာကိုလက်ခံရမှာလဲ ငယ်မှ ဘာမှမဖြစ်ပဲ ငယ်က စိတ်ဆိုးလို့ပုန်းနေတာာ ဟုတ်တယ် !ကလေးကနေမကောင်းတာကိုးးး ဂရုမစိုက်သလိုဖြစ်သွားလို့ စိတ်ဆိုးနေတာာ''

"အဟင့် သားရယ်!!"

"ငယ် က ပြန်လာမှာ မဟုဝ်ဘူး သွားခေါ်ရမယ်!!"

"ဟယ် သားးရယ် စိတ်ထိန်းပါဦးး" ဒေါ်နုနဲ့ဒေါ်ယု ဝိုင်းတားပေမဲ့ ဇောကပ်နေတဲ့ သက်ဦးနောင်မှာတော့ ဘာမှ နားမဝင်ပဲ ဆေးရုံဝတ်စုံဖြင့်သာ ထွက်ပြေးးခဲ့သည်။

အချစ်ဆုံမှတ်(အခ်စ္ဆုံမွတ္)Where stories live. Discover now