Rojo

𝙖𝙪𝙨𝙚𝙣𝙘𝙞𝙖 💧

Oy sınırı: 70

-5 yıl sonra-

"Jiminie oppa hadi sofra hazır"

Artık saçları siyah olan beden yavaşça kafasını okuduğu kitaptan kaldırıp karşıdaki eskisine göre büyümüş kıza baktı

"Rosie sizin yiyin ben geliyorum"

Gelmeyecektim her zamanki gibi.. kapının başındaki beden kafasını indirerek kapıyı kapatıp aşağı indi

Jimin'in ağızından

Beş yıl olmuştu. Jungkook ve bebeklerim gideli beş yıl. Canımın acısı geçer zannetmiştim aksine artmıştı sadece artık alışmıştım.

Jeon kardeşler buluşuyor ama aralarında sadece Jeonggug olmuyordu..

Sarı saçlarım siyaha, güzel bedenim incecik bi iskelete, mavi gözlerimde derin bi okyanusa dönüşmüştü bu süreç içinde

Korkularımı aşmıştım, hayallerimi bırakmıştım, düşünmeyi bırakmıştım, susmayı öğrenmiştim.

Jungkook ölmüştü bunu söylemekten nefret ederdim ama o ölmüştü buna inanmıştım yıllar içinde kıyılardaki kanlı bedeni aklımdan bir saniye olsun çıkmıyordu

Islanmış siyah saçları yapılı bedenine batmış odun parçaları en kötüsü de mosmor dudaklarıydı sevgilimi böyle kaybetmiştim

Herkes onu unutmuş gibiydi şaşıp kalıyordum konuşması açılınca susuyorlardu

Kimse ben gibi değildi tabii ki. Bebeklerime ne oldu bilmiyordum. Yaşıyorlar mıydı? Ölmüşler miydi? Yetimhanede miydiler?

Kesin çok güzel olmuşlardır beş yaşında olurlardı onları 13 kere kucağıma aldım sadece 13 kere kokuları hala burnumdaydı asla gitmiyordu

O ev hala duruyordu hiç bir şeye ellenmemişti sehpaların üstü toz tutmuştu ama elleyemiyordum her yerdeki dokunuşunu bozamazdım

Dedim ya düşüncelerimi kaybetmiştim diye evet kaybetmiştim ama benim düşüncelerimin tek tutunağı Jungkook'tu

Kitaplığım okuduğum kitaplarla dolup taşmıştı odam bi kitap yığınına dönüşmüştü tek kişilik yatağım ve ufak dolabım içinde Jungkook'un kıyafetleri

Vitam acı çekiyordu mührüm yanıyordu her aklıma geldiğinde gerçi aklımdan bile çıktığı yoktu

Beş yıl böyle geçmişti gözlerim yaşlıydı her an maviliklerim kapanmıştı Vitamın bal rengi gözleri neredeyse yoktu

Oturduğum yataktan ayağa kalkıp biten kitaplığımı bütün duvarı kaplayan kitaplığa koydum okunmamış kısımdan Malenyanın Mektupları kitabımı aldım esneyip onu yatağımın üstüne koydum dolabımın karşısına geçip içinden siyah boğazlı kazağı ve siyah eşofmanı çıkarttım

Kıyafetlerimi giyip derin kitabını çantama aldım aşağı indim büyük ailemi görmemle gülümsedim

Jennie ve Rose'nin 4 çocuğu olmuştu üçü Stigma bir tanesi Delta erkekti Rose 5. Hamileliğini yaşıyordu