Out of the spotlight || Taekook

17-Cha Eunwoo

Yapmıştım işte, gerçekten sormayı başarabilmiştim. O an nefesimi tuttum çünkü vereceği cevap onun için normal bir soruyu cevaplamak gibi olsa da benim için bir dönüm noktası olacaktı. Hiçbir öngörüm yapmadım, kendimi beklentiye veya hiçbir yoruma katmadım çünkü Bay Taehyung henüz onun hakkında bir şeyleri tahmin edebileceğim kadar açmamıştı kendini bana. Yapabileceğim her tahmin yanlış çıkabilirdi, bunu çoktan fark etmiştim.

Sorduğum soruyla duraksadı, hiç beklememişti anlaşılan. "Joohyun?" Dedi sakin bir tonla, sonra yutkundu. "Evlerimiz yan yanaydı, çocukluk arkadaşım." Gözlerini kaçırdı, bu detayı atlayamadım, oldukça gözüme battı ama yine de sustum. "Öyle mi?" Dedim ilgisiz bir tonda, sanki soruyu soran ben değilmişim gibi.

"Peki ya sen ve Eunwoo-" Bay Taehyung sorusunu devam ettiremedi, Eunwoo elinde evraklarla merdivenlerden inmişti tam o anda. "Getirdim!" Diyerek araya girdiğinde ben de hızla bir adım geriledim. "Fakültede görüşürüz Bay Taehyung, iyi günler." Dedim saygıyla eğilirken. Bana seslenecek gibi ağzı aralandı ama gözleri Eunwoo'yu buldu ve hızla geri kapandılar. Ben de bu fırsattan istifade ederek hızla mutfağa girdim. Kalbim yerinden çıkacaktı neredeyse.

Neyi soracaktı bana? Eunwoo ve benim aramda bir şey olup olmadığını mı? Çok kısa bir an için, umutla doldum. Daha sonrası için kendimi dövmek isteyecek olsam dahi o umudun beni birkaç saniyeliğine ele geçirmesine izin verdim ve yüzümde saklayamadığım bir tebessüm belirdi. Ama diyorum ya, kısacıktı, belki ileride hatırlayamayacağım kadar silik. Hemen arkasından içime düşen Eunwoo adına mı bilmek istedi senin adına mı şüphesiyle umudunu kendi ellerimle parçalamıştım. Birayı aldım, Bay Taehyung ve Eunwoo'ya bakmadan hızlıca yanlarından geçip kış bahçesine ilerledim. Karamsar birisi olmak istemiyordum ama yapım böyleydi, karamsar değilken bile etrafımdakilere göre karamsardım. Engelleyebildiğim bir şey değildi, kendimi hep en kötüsüne odaklamak ve hazırlamaya alıştığımdan şimdi de bunu aşamıyordum.

Birayı masaya bıraktım, Jaehyun benimle göz teması kurmuyordu ve Minghao da ayağı kalkmış duvara dayalı küçük kitaplığa eğilmişti bakmak için. "Kim gelmiş?" Dedi Yugyeom esneyerek.

"Kim Taehyung." Dedim yerime otururken. Hepsinin suratları aniden bana döndü.

"Kim Taehyung mu?" Dedi Mingyu şok olmuş gibi. Omuz silkip onun üstündeki battaniyeyi aldım, bunu yapmamla mızmızlansa da umrumda değildi. "Burada ne işi var?"

"Evraklarla ilgiliymiş."

"Yoksa... Gerçekten oluyor mu yoksa?"

"Ne oluyor mu?" Dedi Minghao, Mingyu'nun suratına doğru.

"Eunwoo ve Kim Taehyung diyorum." Dedi kaşlarını kaldırarak, nasıl anlamazsın der gibiydi. Çaya uzanan elim öylece kalakaldı. "Araları gittikçe iyi olmuyor mu?"

"Bence sen saçmalıyorsun." Dedi Minghao başını iki yana sallayarak. Ama Yugyeom Mingyu'yu onayladığını belirten sesler çıkardı.

"Yakışıyorlar."

Sustum. Jaehyun'un bakışları az öncekinin aksine doğrudan benim üstümdeydi ama bu defa ben ona doğru bakmıyordum. İç çekip çayımı yudumladım. Bu konu hakkında en ufak bir yorumda bulunmam bütün odanın havasını değiştirir ve dikkati üstüme çekerdi. Sessiz kalmayı tercih ederdim, acı verecek olsa bile. Hem, fiziki ve estetik açıdan bakıldığında gerçekten de Eunwoo ve Bay Taehyung korkunç derecede yakışıyorlardı. Bu bir varsayım değildi, gerçekti. İkisinin de belirgin, dikkat çeken ve kendilerine özgü yüz şekilleri vardı, bir çift olsalar muhtemelen hayal çift falan olurlardı, tek bir kusur bulunmayan o kitaplarda gördüğümüz kusursuz aşk yaşayan kusursuz insanların kusursuz hikayesi. Öyleydiler, yine de ikisini yan yana hayal etmeyi reddettim. Bu kalbimi ağrıtıyordu. Çünkü olasılık öylesine yüksekti ki nefesimi kesiyordu. Bay Taehyung Eunwoo'dan her an hoşlanmaya başlayabilirdi, her an romantik bir yakınlaşma yaşayabilirler ya da Eunwoo hislerini açıklardı ve Bay Taehyung onun duygularını kabul edecek kadar fedakar olurdu, aynı hissediyordu belki de. Kafam patlayacaktı bunları düşünürken neredeyse.