#Sofia Karlberg- Shameless (bölümle muhteşem uyumlu bir şarkı, dinleyerek okuyun :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KENDİME NOT: Hayatı bazen bir sokak arasında yerde uzanırken yaşa.
¤
Duygularım bazen fazlasıyla öngörülemez olabiliyordu.
Özellikle heyecan ve adrenalin etrafımı sardıysa kendimi kaybedip en umulmadık şeyi en umulmadık anda yapabilirdim. Ben o umulmadık taştım, cesaretim başlar yarabilirdi.
Belki de bu yüzden kendime sınırlar çizmiştim. Kontrolü bir şekilde elimde tutmalıydım ama bazen tüm bunların bir palavra olduğunu düşünüyordum. Tam olarak ne zamandan beri? Ah, o kadarını karıştırma zihnim. Biliyorsun, Koray ikimizi de değiştirdi.
Aynadan kendime bakıp kırmızı parlak rujumu dudaklarıma iyice yedirerek sürdüm ve gülümseyerek geri çekilip rujun kapağını kapattım. Üzerimde beyaz renk, şort tulum vardı. Sırt kısmı şeritler halinde belime kadar iniyordu. Bu tulumu zamanında o kadar severek almıştım ki şimdi de bayılarak giyiniyordum. Bugün için de muhteşem bir tercih olmuştu.
Ah, evet bugün.
Akşam saat sekizdi ve Koray bugün çalıştığı barda ek mesai yapacaktı. Ben ve arkadaşlarım da onun misafiri olacaktık. Biraz dans eder, yer içer ve eğlenirdik. Geçen sefer kumarda kazandığımız parayı çatır çutur yiyecektik kısaca.
Tabi bunun için annemden izin almak hiç kolay olmamıştı. Eğer yine on ikiden sonraya kalırsam başım büyük belaya girerdi, bu yüzden bu gece sarhoş olmamaya büyük özen gösterecektim. Yine balık sırtı örüp iki yandan örgü yaptığım saçlarımı son kez düzeltip aynanın önünden çekildim ve telefonumu siyah bel çantama sıkıştırıp odamdan çıktım.
Aşağı kata indiğimde bizimkiler masada akşam yemeği yiyordu, Gülşah da yanlarındaydı. Benim giyinmemi beklerken anne ve babamı yumuşatma görevi ona kalmıştı.
"Ah, Mira da hazırlanmış!" Gülşah tatlı tatlı gülümseyerek oturduğu sandalyeyi iterek ayağa kalktı. "Size afiyet olsun."
"Kızım bir şeyler yiyip öyle gitseydiniz," dedi babam, Gülşah yan yana benim yanıma gelirken.
"Ben atıştırdım bir şeyler, tokum," diye cevap verdiğimde Gülşah da hızla başını salladı.
"Ben de tokum, teşekkürler Murat amca."
Annem bir kolunu sandalyenin kenarına yaslayarak kısık gözlerle bize baktı. Son sözün onda olduğunu biliyordum.
"Saat on ikiyi geçmeyecek Mira, anlaştık mı?" dedi tek kaşını kaldırarak.
