Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KENDİME NOT: Bazen kurtulmanın tek yolu kendini suya bırakmaktır.
¤
Hayat, kulaklıklarımı taktığımda yok sayabileceğim kadar acınası bir zaman akışıydı.
Kulaklıklarım, kaderimin boynuna taktığım tasmaydı. İstediğim zaman müziği başlatır ve diğer kalan her şeyi bulutların üstünden izlerdim.
Ama bu sefer bulutların üstüne oturmuş, yüzündeki piç gülümsemeyle beni seyreden kaderimdi.
Başıma ilk defa böyle bir şey geliyordu!
Şok içindeydim.
İçimdenhayır diyordum ısrarla. Rüyadasın, çok gerçekçi bir rüyadasın yoksa gerçekten onu öpmedin. Bu kız da kâbuslarından fırlayan bir canavar. Sana bakanlar bir yansıma. Hayır Mira, sakın bayılma.
"Sana diyorum, kimsin sen?!"
Kız bağırmaya devam edince beni gerçekten görüyorlar mı diye etrafıma bakındım. Hay lanet, herkesin gözü üzerimdeydi! Bakışlarımı kızın yüzüne çevirdiğimde konuşmak için dudaklarımı araladım ama dehşet içerisinde olduğumdan olsa gerek, tek bir kelime söyleyemedim.
Yüzü iyice kızaran kız burnundan sert bir nefes verip "Koray," diyerek ona baktı."Bu kız kim?"
Gözlerim istemsizce ona döndü. Bakışları hâlâ üzerimdeydi ve yüzünde ad koyamacağım bir ifade vardı. Dudağının ucuyla sırıtmayı bir an olsun bırakmamıştı, ellerini cebine koymuştu ve yanında tepinen kıza rağmen gayet rahattı.
Şak diye öpülmüş birine göre fazla rahat.
"Koray sana diyorum!"
Kız bir ona bir bana bakıp dişlerini sıktı. Burnundan solur bir haldeydi. İçten içe rahatsız olmadım değildi ama gerçekten ne yapacağımı bilmiyordum. Bildiğin kazık gibi olduğum yere çakılmıştım.
Dudaklarımı birbirine bastırdığımda o, yani duyduğum kadarıyla Koray gözlerini devirerek yanındaki kıza baktı. İnsanlar yavaş yavaş kendi işine dönmeye başlamıştı.
"Sevgili olmadığımızı anlıma yazacağım artık Pelin. Beni rahat bırak."
Pekâlâ!
Yavaşça bir adım geri gittim. Acilen burdan tüymeliydim zira olaylar daha fazla garipleşmeden burayı terk etmek istiyordum. Hazır kimsenin dikkati üzerimde değilken bir adım daha geri gittim, insanlar kendi haline çoktan dönmüştü, Pelin denen kız konuşamya devam ediyordu ve Koray bıkkınca onu dinliyordu.
