Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KENDİME NOT: Anları kaçırma.
¤
Güzel bir elbisenin içinde olmanın verdiği özgüveni kimse reddedemezdi.
Özellikle biz kızlar, güzel kıyafetlerin içinde olmaya bayılıyorduk. Aynaya bakarken uzun zaman sonra bu kadar iyi hissediyor olmam da tamamen üzerimdeki elbiseyle ilgiliydi. Sanırım kısa bir sürelik her şeyi bir kenara bırakmalı ve güzel elbisemin tadını çıkarmalıydım.
Hiçbir şey değişmemiş ve hâlâ annemle inatlaşmaya devam ediyor olsak da.
Dudaklarım büküldü ama gözlerim elbiseme kaydığında yeniden gülümsedim.
Rengi, dünyanın en güzel moruydu. Dizlerimin hemen üstünde biten kiloş eteklerinde küçük, gümüş rengi sim gibi görünen yıldızlar vardı. Üst kısmı belime sıkıca oturuyordu, askıları incecikti. Uyum sağlaması için ayakkabılarımı da gümüş rengi seçmiştim; bilekten bağlamalı uzun ipleri olan stiletto tarzı, ince topuk bir ayakkabıydı. Saaçlarım açıktı ve geniş dalgalarla omuzlarıma dökülüyordu. Çok az da makyaj yapmıştım.
Bu hâlde nereye mi gidiyordum? Annemin çalıştığı şirket, genç sanatçıların desteklenmesi adına üniveriste öğrencilerinin çalışmalarıyla açılan bir sanat galerisinin sponsoru olmuştu ve galerinin açılışında şirket yöneticilerinin de orda bulunması gerekiyordu. Annem ise bunu bir aile gecesine çevirmeye karar vermiş, bizi de açılışa davet etmişti.
İlk başta sırf uyuzluk olsun diye gelmeyeceğimi söyleyip isyan çıkarsam da annem kesin bir dille orada olacağımı söylediğinde yapabileceğim pek fazla bir şey kalmamıştı.
Her şeye rağmen ben, ana ayak uydurmayı severdim. Uyumluydum. Pürüzleri de pürüz olmaktan da hoşlanmazdım.
Bu yüzden güzel elbisem ve ben, gecenin tadını çıkaracaktık.
"Mira, hadi gidiyoruz!"
Defne, kapıyı homurdanarak açtığında arkamı dönüp ona ters ters baktım.
"Ablaya ne oldu seni bücür?"
Sırıtıp kaşlarını kaldırdı ve tamamen içeri girerek üzerindeki Elsa elbisesini gösterdi.
Kıkırdayarak yanıma geldiğinde ellerimizi birleştirip kendi etrafımızda döndük. "Çok güzel olmuşsun," dedi Defne, gözleri parlıyordu. "Sevgilin görse kesin düşerdi."
