SOĞUK AŞK /TAMAMLANDI #Wattys2017

SAFA

instagram: sogukaskwattpad

kişisel instagram: beyz_cann

Safa

Hani derler ya erken adam güçlüdür. Erkek adam ağlamaz. Doğru ağlamaz çünkü güçlü olmak zorundadır. Hayatta kalmak. Sevdiklerine yuva olmak kol kanat germektir erkeğin görevi. Bu yüzden yıkılmaz erkek. Yıkılamaz. Çünkü onu hayata bağlayanlar vardır. Peki ya ben beni bağlayan neydi?

Anne?

Baba?

Yâda kardeş?

Kısaca hiçbiri. Ben koskoca holdinglerin varisi Safa. Dışarıdan bakıldığında pamuklara sarılmış bir evlat kısaca ailesinin biricik evlatları doğuştan zengin doğmuş sosyeteye de altın tepside sunulmuş hayattan nefret eden, bu hayatın tadını alamayan kişilerden sadece biriyim.

Neden mi hayattan nefret ediyorum?

Bu hayatın bana getirisinden çok götürüsü oldu. Peki, onlar ne mi?

Mesela zenginlik getirisiydi bu hayatın bana. Lüks içinde yaşam getirisiydi mesela. Herkesin gözdesi olması getirisiydi ama ya götürüsü ;

Ben sevgi nedir bilmem: çünkü sevgiyi çok az gördüm ve sevgiyi tam tadamadan mahrum kaldım ve aç yetiştim yada mutluluk nedir bilmem: çünkü mutluluktan çok mutsuzluk tattım bir başka deyişle hayatın bana sunduklarını bilmem: çünkü bu hayat bana bir şeyler sunarken onu tattırırken anında almasını bildi.

Bu hayat benden ilk başta mutluluğumu aldı sonra yavaş yavaş mutsuzluğu verdi. Hayatın tadını tuzunu mutluluğunu veyahut sevgisini tadamamışken kısacası bunlar beni bulmamışken bu hayatı yaşamamak istememem normal değil mi?

Asla. Asla normal değil.

Benim hiç bir suçum yokken bunlardan mahrum kaldım. Çok saçma bir nedenden çocukluğumdan oldum. Bir neden. Bir nedenden bu hayatı yaşamam normal değildi. Bende çocuktum elbette hatam olacaktım oldu da cezamı ödedim ama halada ödüyorum.

İşte bunların sonucunda herkes değişti. Bende değiştim artık içimde o masum haylaz çocuktan geriye kalan oluşan tek şey soğuk bir çocuktu. Peki,bundan şikayetçi şikâyetçi oldum mu? Hiçte olmadım. Çünkü ben her zaman soğuk çocuk Safa olmayı kabul ettim. Artık bu benlikle yaşamayı kabul ettim. Bu benim bedenimin ruhumun tüm hayatımın bir parçası oldu ama yinede bu eksiklikler insanın içine batıyor.

Yinede bu duyguların eksikliği içimi kor gibi yakarken bunları istemen suç mu? Bence değil çünkü her insan mutlu olmayı hak eder her ne yapmış olursa olsun. Aynı benimde hak ettiğim gibi.

Ben her zaman soğuk çocuktum. Etrafında daima buzdan kalelerle inşa eden çocuktum ama yinede içinde umut kırıntılarıyla yaşayandım halada yaşayanım. Peki, ben mutlu olamadıktan sonra bu hayat niye var ki.

Ben şu on sekiz yıllık hayatım boyunca sadece biraz mutlu olmak ailesininde evladıyla gurur duyduğu övündüğü birisi olmak istemiştim ama bunun karşılığında her seferinde olumsuz yanıtlar almayıda ihmal etmedim.

Ne yaparsam yapayım daha fazlasını vermek zorunda kaldım. Kişiliğimden ödün versemde onların yüzünde tebessüm görmek için uğraşsamda eli boş dönende bendim. Sadece biraz sevgi görmek istedim şu hayatta. Annem yada babam tarafından sevilmek gibi mesela ama sonuç. Elde var sıfır.

Ben hayata küsmüş insan topluluğundan biriyim sadece. Ben kim miyim?

Ben kızların tabiriyle soğuk prens Safa'yım.

Ben ailesi mutlu olsun diye gözlerinin içine bakan ama her seferinde göze batan çocuğum. Varlığıyla bile bu dünyaya fazla gelenim.

Ben Safa Hancıoğlu. Hancıoğlu ailesinin varisi evin tek oğluyum. Aynı zamanda yok sayıp mutsuz bir yaşam yaşattıkları oğullarıyım.

Soyadına yakışmayanım. Özgürlüğü tadamayın. Ailesine layık olmayanım. Hayattan bıkanım. Varlığımı yok sayanım. Varlığı ile yokluğu bir olanım

Kısacası ben buyum. Bir dostumdan başka arkadaş edinemeyen kimseye güvenemediğim için tek takılırım. Kızlarla muhatap olamayan hiç sevgilisi olmamış, böyle şeylere gerek duymamış insanım. Ta ki bu yaşıma kadar artık dünya başkası için değil benim etrafımda dönmesini istediğim için. Hayatın ipini kendi eline almaya karar verdim.

Yeni şehirde yeni evimde yeni okul ve yaşamım için bir yemin ettim. Eğer ki karşıma her şeyiyle bana ait olacak masum her şeyiyle düzgün bir kız çıkarsa bütün buzlarımı eritecek ve soğuk prens lakabını bir kenara bırakacaktım. Artık başkası için değil o ve kendim için bir yeni hayata adım atacak ve hayatı tüm damarlarımda hissetmek için yaşayanlardan olmak için yaşayacaktım

Peki, bunu cidden yaşayacak mıydım?