-tamamlandı
Bertansoykan : Seni hatırlayacağım ve bu iş bitecek.
Bertansoykan: Hemde en kısa zamanda.
Bertansoykan: :)
Merküretrosu : Demek beni hatırlayacaksın he.
Merküretrosu: Benim de istediğim bu zaten Bertan.
Merküretrosu : Beni hatırl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir kaç gündür yaşadıklarımı birisi karşıma geçip anlatsa karnım agrıyana kadar gülerdim. Sanki imkansızmış gibi ama değilmiş ben her şeyi kafamda bitirmişim inanmamışım simdi ki yaşadıklarımda yüzüme vuruyordu.
Mutluyum.
Bertanla sahilden sonra içeri geçmiş ama hiç kimseye bir şey dememistik ama biz gelmeyince onlarında anladığı belliydi ama çocuklar bakışlarıyla bertan'ı yemişlerdi. E ben de haliyle utanmıştım. Sonra da Yarım saat kadar oturup kalkmıştık
O aksam eve gittiğimde belki de benden mutlusu yoktu. Ailem uzun bir aradan sonra ilk kez yüzümde ki samimi gülümsemeyi görmüş ve şaşırmışlardı. Haklılardı.
Belki de en huzurlu uykum o geceye aitti ve ben asla unutmayacaktım.
Simdiyse kerem'in açtığı grupta saçma sapan konuşmuş kerem, kendisi ve sevgilisi hariç herkesi gruptan atmıştı. Ama cok eğlenmiştim doğrusu. Keşke kapatmasaydı.
Telefonu yatağın üzerine koyup kalktım ve dolabın karşısına gectim. Bugün dershane vardı benim için fazlasıyla önemliydi o yüzden geç kalmamak icin ne giyeceğime hemen karar verdim. Beyaz gömlek ve siyah kısa pileli etegimi dolaptan çıkarıp hızlıca üzerime geçirdim.
Saçlarımı at kuyrugu yapıp öndan çok az saç bıraktım makyaja gerek yoktu. Masamın üzerinde duran saatimide takmıştım ve hazırdım.
Kenarda geceden hazırladığım çantamı sırtıma taktım ve yatağın üzerinde ki teledonumuda alıp odadan çıktım
" kahvaltıya geç kaldın. " dedi annem masayı toplarken. Bu evde zamanında kahvaltıya inmeniz gerekiyordu yoksa aç kalabilirdiniz. Öyle de olmuştu zaten.
" yolda alırım bir seyler anne. " dedim ve yanından gecip kapıya doğru ilerledim. Odama gelip beni çağırabilirdi. Beyaz ayakkabılarımı giydim ve sonunda evden kendimi dışarıya attım.
Evde ki bazı kurallar gercekten sinir bozucuydu ama alışmıştım. Kulaklıklarımı çıkarıp telefona taktım ve otobüs durağına kadar şarkı dinlemeye karar verdim.
Ama bir anda telefonum titreyince irkildim ekranı açıp mesaja baktım ve yüzümde kocaman bir gülümseme oluştu. Resmen aptal gibi sırıtıyordum.
Hızlıca etrafıma bakıp gülüşümü gören biri var mi diye kontrol ettim. Neyse ki yoktu.
Bertan : Günaydınn :)
Ben : Günaydınn :)
Bertan : Erkencisin.
Ben : Evet dershaneye gidiyorum :(
Bertan : kıyamam.
Ben :
Sovu kes
Bertan : ahahahahahhahaha.
Ben : komik mi ?
Bertan : Yo.
Otobüs durağına gelmiştim etrafta tek tük insanlar vardı. Cok geçmeden de otobüs gelmişti Hemen arkaya geçip tekli koltuğa oturdum ve son mesajina cevap yazdım.
Ben : dalgami geciyorsun canim.
Otobüs hareket etmişti çoğu yer doluydu. Allahtan çok yaşlı yoktu yer olmayınca gözünün içine bakıp ayıplar bakışlarını atmaktan çekinmiyorlardı
Telefon titreyince bakışlarımı ekrana sabitledim ve okuduğum şeyle kalbim hızlandı.
Bu niye ikide bir hızlanıyordu? Evet kesinlikle bozuktu.
Bertan : Niye etrafı süzüyorsun?
Ben : otobüste misin ?
Cevap gecikmedi.
Bertan : bilmem otobüste miyim ?
Ben : ben de sana soruyorum aptal.
Bertan : :') özlemişim.
Ben : neyi?
Bertan : aptal demeni :')
Son yazdığı seye gülmeden edememiştim ve bir kac göz bana dönmüştü hemen ciddileşip ellerimi klavyede oynatmaya başladım.
Ben : söyleseydin daha önce derdim hasret cekmezdin :(
İnecegim yere geldigim de oturduğum yerden kalkıp hızlıca otobüsten indim doğru dürüstte bakamamıştım etrafa zaten.
Telefonum mesajla beraber titredi vakip kaybetmeden hemen açtım.
