Asteria Elin (COMPLETED)

25

GUMISING ako ng maaga para gisingin si muriel dahil kailangan na namin umuwi. Ginawa ko din ang lahat para lang maiwasan ko ulit ang pagkikita namin ni Sander. Ang ginawa ko kagabi ay alam ko naman mali kahit na hindi talaga sila ni Kimberly dapat ay nirespeto ko padin ang mararamdaman niya.

May sakit si Kimberly at ako ang doctor niya hindi naman pwede na dahil sa akin pa hindi gagaling ang pasyente ko. Maayos naman ang closure namin ni Sander sapat na sakin na nalaman na mahal niya talaga ako.

"I can't believe you, El! Ginising mo pa ako ng napaka aga para lang maka uwi. Ni hindi ko pa na eenjoy ang dagat. Nakakainis ka!" Saad ni Muriel sabay higop ng kape niya.

Kasalukuyan kaming nasa eroplano. Hinilig ko na lamang ang ulo ko sa sandalan at hinayaan nalang na nag iinarte si Muriel.

Maya-maya pa ay nakarating na kami sa Manila. Hindi na sumabay sa akin si Muriel dahil uuwi na daw muna siya sa bahay nila kaya naman mag isa nalang ako sa condo ko ngayon.

Umupo ako sa couch at pinagpahinga ko muna ang likod ko. Nakakapagod mag biyahe pero atleast kahit papaano ay nakapag relax ako sandali sa beach.

Kinaumagahan pag gising ko ay nasa sala si Vander at nanood ng TV.

"Hey!" Saad niya ng makita ako. Tinapik niya ang couch para paupuin ako don. Sumunod naman ako umupo doon. Hinilig ko ang ulo ko sa balikat, pinalibot naman nya ang kaniyang kamay sa likuran ko marahang hinahaplos.

"Are you tired? Do you want me to massage you?" He's sweet voice always.

I sighed and talked. "I'm fine Vander. How'bout you? How's work?"

"Nothings changed... marami padin pasyente" he laughed a bit. He gently took my hands and caressed it. His rough palm and his veins on his arms are so damn attractive. But why i don't feel anything for him.

"Asteria... you know how much i love you right? You are my priority always, my inspiration and motivation you make me strong whenever I'm tired and hopeless your my strength Asteria noon pa man alam mo naman na ikaw lang... but i don't wan to pressure you because of my feelings i want you to follow your heart not you brain. Don't follow your brain not now Asteria." He softly whispered to me. I felt his hands touch my hair he kissed my head a second times.

Siya ang unang humiwalay sa akin tumingin siya sa akin at bahagyang hinaplos ang pisngi ko. Dahan-dahan niyang inilapit ang kanyang mukha na ikinatibok ng puso ko ng maglapat ang labi niya ay hindi ako makagalaw kaya hindi ko magawang tumugon parang may pumipigil sa akin. Nakapikit siya at ako naman ay nakamulagat lang.

Nang tinanggal niya ang paglapat ng labi niya sa akin ay tumingin siya sa akin ang mga senseridad sakanyang mata ang namumuntawi sakanya. Malungkot siyang ngumiti nakita ko ang mga butil ng luha na pumatak sakanyang mga mata. Agad ko yun pinunasan nasa pisngi niya ang kamay ko hinawakan niyo yun at dinala sakanyang mga labi saka hinalikan pumikit siya ng mariin na parang ayaw niya akong pakawalan.

"Alam ko ang nararamdaman mo Asteria alam ko kung sino ang laman ng puso mo. Kung may pag-asa kang kuhanin ulit siya grabe the chance Asteria. Chase him. At wag mo ng iwan ulit." He chuckled. But his laughed full of grief.

"Bakit mo sa akin sinasabi toh?"

Ngumiti siya sa akin at pinakatitigan ako. "I decided to work in Canada, uhm for good i think? Many opportunities are waiting for me there so i accept it... like what i said to you Asteria. Chase him and I'll chase my dream."

Nagsimula ng tumulo ang luha ko sa lungkot ng sinasabi niya. "Kaya gusto mo agawin ko siya? Tapos ikaw pupunta ka sa Canada! Bakit kailangan mo pa ako iwan? Doon mo ako kakalimutan noh!" Pasigaw kong saad habang umiiyak mahina ko siyang hinahampas sa dib-dib niya.