Sonradan Kahraman

Bölüm 11 Büyücünün Evi

-Oha! Beni on bir kez aramışlar.
-Beni niye beş kez aramışlar?
Güldüm.
-Bilmiyorum. Dur arayalım.
Areli aradım. İlk çalışımda açtı.
-Nerdesin sen! Ne kadar merak ettik biliyor musun?
-Arel sakin ol.
-Eve gittik, Aylin Teyze 'Morali bozuk biraz dışarıya çıktı' dedi. Arıyoruz arıyoruz yoksunuz ne oluyor? Kimse hiçbirşey de söylemiyor! İyi misin? O Yusuf'a da soracağım, o da açmıyor!
Arel konuşurken Yusuf'a fısıldadım.
-Çok öfkeli.
Ardından Arel'le konuştum.
-Tamam, sakin. İyiyiz, gerçekten. Herşey yolunda. Tantuni yiyoruz, yanına da süt içiyoruz. Siz de gelin isterseniz.
-Tamam konumu at geliyoruz.
-Tamam, atıyorum.
Telefonu kapatıp Arel'e konumu gönderdim.

-Diyorum size bu kadar germeyin kendinizi. Çilekli süt için biraz, cilde iyi gelir.
Çilekli süt cilde iyi mi gelir? Bal sürüldüğünü duymuştum ama çilekli sütü hiç duymamıştım. Spiker taklidi yapmaya başladım.
-Cilt uzmanı Prof. Dr. Yusuf Özden konuştu. Bizim için başka ne gibi önerileriniz var Sayın Profesör?
Hayali mikrafonumu ona uzattım.
-Dediğim gibi, süt özellikle de çilekli süt içmek çok cilt dostudur. Sonra mesela tantuni. Tantuni sosu akıttığınız tabağa biraz ezilmiş nane şekeri, biraz el kremi katıp karıştırın. Ardından yüzünüze iyice yedirin.
-İyy Yusuf ya İğrençsin.
Diyerek hayali mikrafonu geri çektim. Güldü.
-Kesinlikle güzellik tavsiyesi değildir.

Bir süre oturduktan sonra Arel ve Neşe'yi gördüm. Onlar gelmeden tantunileri bitirip hem kendimiz hem de onlar için parayı ödeyip gelmelerini beklemiştik. Onlar gelirken bizde abiden tantuniyi hazırlamasını istedik.
-Gelip sandalyeye oturduklarında Arel hala sinirliydi. Yusuf'a döndü.
-Sen niye açmıyorsun telefonunu? O kadar arıyorum! İnsan bir haber verir!
-Bar çok gürültülüydü, duymadık.
-Bar'a mı gittiniz? İçmediniz değil mi?
-Yok. Gidene kadar içkili mekan olduğunu da bilmiyorduk zaten.
-Varya çok acayip şeyler oldu!
Diye heyecanla atıldığımda Yusuf bana baktı.
-Ben anlatırım.
-Tamam, madem öyle.
-Bara gittik. Leş gibi kokuyordu tabi. Herkes 18 yaş üstü. Bir biz varız küçük olarak. Sonra kafa dağıtalım dedik. Bir dans ettik, herkez hayran tabi. Alkışlar havada uçuşuyor, biz selam veriyoruz. Sonra dedim hadi bana buradan sevgili bul diye. Birini seçti beybisim. Yaşı yakın bulmaya çalışıyoruz tabiki. Sonra kızın sevgilisi çıkmasın mı? Kıvırdım bir şekilde. Tabi benim beybisim de ilk girdiğimiz zaman yanımızda birbirine aşk sözleri söyleyen o çifti görmediğimi sanıyor. Bilerek sevgilisi olan birinin yanına beni gönderdiğinden haberim olmadığını düşünüyor hala.

Biliyor muymuş bunu? Yine de gitti. Gülmemek için dudaklarımı sıkarken konuştum.
-Allah Allah, ne alakası var ya? Hem ben neden böyle birşey yapayım ki yani?
-Kesin yapmış, gülüşe bak.
Dedi Arel. Neşe gülerken ben de gülmeye başladım.
-Tamam yapmış olabilirim. Ama bu onunkinin yanında az kalır.
Yusuf'a döndüler bu kez.
-Tamam ben de belki değişik bir tiple tanıştırmaya çalışmış olabilirim. Dans falan ediyorlardı ama sonra bitti tabi. Herneyse siz ne yaptınız?
Çoğu olayı anlatsa da bazılarını gizliyor. Ve her zamanki gibi konuyu değiştiriyor.

-Sizi aradık, ne yapalım?
Yusuf, biz konuşurken gelen tantunileri işaret ederek konuştu.
-Hadi çocuğum soğutmadan yiyin şu mamalarınızı da gidelim.
Neşe ve Arel de yedikten sonra kalkıp dolaşmaya başladık.

Ben gerçekten hazır mıyım? Gerçekten yardım edebilir miyim insanlara? Bu kahramanlık olayı hakkında hiçbirşey bilmiyorum ki. Ne yapacağım? Eğitim alacağım peki ya sonra? Sonra ne olacak? Savaşa mı gireceğim? Ben savaşamam ki? Savaşabilir miyim acaba?

Birde annemlere bak ya! Savaşçılarmış! Ben kendimin süper kahraman olmama dahi ihtimal verirdim ama annem ve babamın savaşçı olması ve annemin savaşçıların başı olması... Birde Kartal'ı tanıyor ama ona inanmıyor gibi davranıyorlar. Bu nasıl bir taktiktir. Tamam beni korumaya çalışmalarını anlıyorum ama ne biliyim ya.