GENÇ BİR KIZIN GÜNLÜĞÜ

PENCEREMDEKİ ÇİÇEK

O kadar derinlere sakladım ki seni sevgilim,
Bir gün oradan çıkıp gelme
Ve çektiğim acıları bana geri verme diye
Derinlere kilitledim seninle birlikte duygularımı da.
Bana acı vermene izin vermeyeceğim
Ama seni sevmekten de bir gün bile vazgeçmeyeceğim asla..

Bu gece yine penceremin önündeyim. Bizim şarkımız açık sevgilim, seni bekliyorum.. Bir gün yine gelirsin diye yolunu gözlüyorum. Özlüyorum hemde çok özlüyorum hatta ölüyorum. Bazen nefes alamıyorum, o kadar çok ağlıyorum, o kadar çok hıçkırıyorum ki. Annem sesimi duyacak diye korkuyorum.

Bazen sabaha karşı annem odama giriyor. Ne yapıyorsun diyor? Çiçeğime su vermeyi unutmuşum diyorum. Bu saatte onun için mi uyandın diyor. (Daha hiç uyumadım ki demiyorum, diyemiyorum.) Evet uyku tutmadı erken kalktım diyorum.

Penceremin önünde küçük bir çiçek vardı bir zamanlar.. Sadece sen gelince açan, sen gidince solan.. Ben o çiçeği her gün gözyaşlarımla suluyordum. O çiçek de açmak için senin gelmeni bekliyor. Tıpkı benim senin yollarını gözlediğim gibi, o da seni bekliyordu.

Ama onu çok güçlü yetiştiriyorum sevgilim. Benim gibi solup gitmesin diye çok iyi bakıyorum ona. Bazen su vermiyorum mesela. Zorluklarla başa çıkmasını öğretiyorum ona. Artık alıştı su vermesem de dayanabiliyor birkaç gün. Ama daha fazla dayanamıyor solmaya başlıyor.

Hâlâ çok güçlü değil. Bazen yapraklarını koparıp seviyor, sevmiyor yapasım geliyor ama sonra zaten sevmediğin aklıma geliyor, vazgeçiyorum..

Şimdi sana bir sır daha vereyim mi? Ama aramızda kalsın olur mu sevgilim? Yoksa insanlar gülerler. Zaten insan yaşamadığı acıdan ne anlar ki. Onlar da haklılar gülüp geçmekte.( Bir gün kitap çıkaracağım ve bu yazıları sır olarak saklamak yerine herkesle paylaşacağım hiç aklıma gelmezdi.. )

O çiçek benim kalbim sevgilim. O çiçeğin suyu ise senin resmin. O çiçek su olmadan yaşayamıyor, yani resmin. Resmin sevgilim resmin. Bu kalp resmine bakmazsa duracak gibi oluyor, atmıyor.

Dedim ya o çiçeği çok güçlü yetiştiriyorum, solup gitmesin diye. Bazen birkaç gün resmine bakmadan dayanmaya çalışıyorum. Ama en fazla 2 gün dayanabiliyorum. Sonra pes ediyorum saatlerce resmine bakıp ağlıyorum.

Kendimi böyle cezalandırıyorum sevgilim. Bir çiçeği susuz bırakır gibi, bir çocuğu sevgisiz yetiştirir gibi.. gözlerimi sensizliğe alıştırmaya çalışıyorum ama olmuyor sevgilim, dayanamıyorum. Hep pes ediyorum..

Bazen içimdeki seni öldürmek istiyorum ama çiçeği bile dalından koparmaya kıyamayan, çiçekleri bile dalında seven ben.. Nasıl kıyarım ki kendi gülüme. Dikenin batsa bile ben nasıl söküp atarım ki seni kalbimden.

Söylesene sevgilim, konuş be adam ben nasıl söküp atıcam seni bu kalpten..?