ALESTA

14. BÖLÜM: "SORULAR VE CEVAPLAR"

Keyifli okumalarrr 🥰❤️

Naughty Boy – Runnin'

Will Hyde– Dark Until September

Şüphe insanın kalbine düşen en tehlikeli histir.

14.Bölüm: "SORULAR VE CEVAPLAR"

Bugünkü planlarımı yaparken zihnim oldukça yoğundu.

Bugün dersim yoktu ancak çok daha önemli bir planım vardı. Karan'ı takip edecektim ve neler çevirdiğine dair ipuçları toplayacaktım. Bunun beni zorlayacağını biliyordum çünkü Karan detaylar konusunda çok profesyoneldi, yapacağı her adımı önceden on adım ilerisiyle birlikte planlar ve arkasında asla iz bırakmazdı. İnsan zihniyle nasıl oynayacağını da iyi bilirdi.

Ancak ben onu en iyi tanıyan insanlardan biriydim ve illaki bir açık vereceğini biliyordum. Eninde sonunda bir açık verecekti ve ben onun neler çevirdiğini yakalamak için orada olacaktım.

Geçen gün Yağız ile tartışmasına sebep olan çakmak ilk ipucumdu. O çakmakta gizli kalması gereken bir şeyler vardı ve bunun gün yüzüne çıkması Karan'ı oldukça sinirlendirmişti. O çakmağın nasıl bir önem teşkil ettiğini bir an önce bulmam gerekiyordu.

Arabanın klimasını kapatıp burnuma kadar çektiğim atkımı düzeltirken saati kontrol ettim. 08.02'yi gösteren dijital saat artık sinirimi bozmaya başlamıştı, asla ilerlemiyordu. Yaklaşık yarım saattir arabayla birlikte aynı konumda Karan'ın evden çıkmasını bekliyordum ancak bu süre bana saatler gibi gelmişti. Hastaneden çıkalı iki gün olmamıştı lakin evin içine sığamıyordum. Bedenen düne göre daha iyi olduğum ve zihnimdeki düşüncelerden kurtulamadığım için bugün okula gidiyorum bahanesiyle –Eliz'in dün ödünç aldığım arabası ile birlikte- erkenden evden çıkmıştım. Herkes bu duruma karşı çıkmaya çalışsa da hava almam gerektiğini söyleyerek onları ikna etmiştim. Aynı zamanda Karan İpek'in arabasını bildiği için İpek'in arabasını almak aptallık olurdu ancak Eliz'in arabasını daha önce hiç görmemişti. Aynı zamanda İpek'in arabasına göre çok daha küçük ve dikkat çekmeyen bir araba olması da benim şu anki durumum için biçilmiş kaftandı.

Dün gece yaptığım araştırmalara göre Karan'ın bugün dersi yoktu ve tamamen boş bir gün özel işleri halletmek için birebir bir zamandı. Karan da zaten gününü boş geçirmeyi asla sevmez böyle günlerde kendine mutlaka bir uğraş bulurdu. Tam da beklediğim gibi yaklaşık 20 dakika sonra Karan'ın siyahlar içindeki bedeni görüş alanıma girdi. Altında siyah bir eşofman, üstünde de siyah şişme bir mont ve koyu renk bir atkı vardı. Gözlüğünü gözüne takıp kendinden emin adımlarla arabasına doğru ilerlerken elindeki spor çantasından spora gittiğini tahmin ediyordum. Pekâlâ, anlaşılan bugün Karan'ı baya bekleyecektim.

Spor salonunun kapısını görebileceğim bir köşeye arabayı park edişimin ve Karan'ın salona girişinin üstünden neredeyse 2 saat geçmişti. Sabah kahvaltısı yapmadığım için karnımdan sesler gelmeye başlamıştı ancak bu sesleri duymazdan geliyordum çünkü tek bir an bile gözümü Karan'ın üzerinden ayıramazdım.

Bir süre daha etrafımı inceledikten sonra nihayet Karan salondan çıkış yapmıştı. Kapının hemen yanında duran iki çocukla ayaküstü birkaç dakika sohbet ettikten ve birbirleriyle biraz şakalaştıktan sonra onlarla vedalaşıp arabasına doğru yürümeye başladı. Spordan sonra duş alıp üstünü değiştirmiş olmalıydı çünkü şu an üstünde eşofman yerine koyu renk bir kot pantolon vardı. Saçları da sabahki halinin aksine yapılı duruyordu. Eve dönecek olan hiç kimse bu hazırlıkları yapmazdı, bu da yeni bir durağımız var demekti.