Again [Vmin]

meleklerden ders aldım

Diplomam elimde evime girerken gözlerim yan kapıya takılı kaldı. Yeni komşu gelecekti ve ben yine bir kaç hafta merdiven kullanacaktım. Yine de huzurlu hissediyorum nedensizce. O eve bir daha isteyerek giremezdim içindeki anılar değişmedikçe. Yine de yeni komşumun alt komşu gibi edebsiz olmaması için Tanrıma dualar ediyordum. İçeriye girip kapıyı kapatır kapatmaz kırılma sesiyle yüzümü ekşittim.

- Kar! Yeontan! Ne yapıyorsunuz siz ikiniz?!

Ayakkabılarımı ve diplomamı atarak salona koştum. İçeriye girer girmez başları yere eğik iki küçük dost görmüştüm ve salonun hali...

- Aman Tanrım, sizi iki küçük şeytan! Evimi ne hale getirmişsiniz!

Koltuklar yırtılmış, yastıklar patlatılmış, yerlerde toprak izleri ve kırılan vazolarım vardı. Ben az önce huzurlu mu demiştim?
Ağlamaklı bir ses çıkartıp yere çöktüm.

- Siz, siz bana zarardan başka nesiniz ha?! Şimdi buraları Yoongi hyung gelmeden temizlemem gerek. Yoksa ikinizi de kapının önüne koyar.

Ayaklanıp üzerimi silkeledim. İşaret parmağımı iki küçük şeytana doğru salladım.

- Umarım aldığınız tuvalet eğitimini hatırlamış ve güzelim halıma yapmamışsınızdır.

İkiliden ses çıkmazken hüzünle nefes verdim.

- Yapmadınız... değil mi?

Kar üzgünce miyavlayınca gözümden bir yaş aktı. İçim yanar içim kanar.. İSYAAAAAAAN!
Alnımı tutarak burnumu çektim. Hayır nereye yapmışlarsa göremedim de.

- Gösterin. Bari oradan başlayayım.

Kar yürüyerek koltuğun arkasını gösterdi. Yutkunup yaş yanağımı sildim.

- Kova, su, kürek filan getireceğim. Sakın bir şeye daha dokunmayın.

Sinirle soluyup banyoya ilerledim. Gerekli malzemeleri alarak salona geldim.
*
Zil çaldığında etrafı süpürüyordum. Süpürgeyi durdurup yerdeki toprağa basmadan kapıya ulaştım. Kapıyı açtığımda birbirlerine gülen Yoongi ve Taehyung'a karşılaştım. Benim halime  bakıp tek kaşlarını kaldırdılar.

- Hayırdır? Savaştan mı çıktın, ne bu hal?

Yoongi hyung içeriye girerken sordu.

- Okuldan erken çıkmıştım. Eve bir geldim, savaş alanı gibiydi. Ondandır.
- Ne yaptı bu minikler yine?

Taehyung yanına gelen Yeontan'ı kucağına alırken sordu.

- Etrafın anasını bellemişler. Bak Tae sen geldin geleli benim yavrumda azmaya başladı. Al ulan kızını benim küçüğümün etrafından!
- Benim çocuğumun ne suçu var?
- Sabıka kaydı hyungun ailesinden daha kabarık ulan!
- Demek ki Kar'ın da suç işlemeye eğilimi var? Niye tek benim kızım suçlu oluyor?!
- Çünkü senin çocuğun o!
- Yani!
- Yanisi__!
- Salonun hali ne böyle Park Jimin!

Gözlerimi kapayıp dişlerimi sıktım. Aslında o kadar da temizlemiştim ama işte pisti.

- Bundan sonra sende orayı toplamak.

Sinirle dişlerimin arasından tısladım Taehyung'a. Gözlerimi hışımla açıp Yeontan'a baktım.

- Bir kaç saat sen ve Kar gözüme gözükmeyin.

Hiddetle odama adımladım. Kapıyı yavaşça kapayıp 'Hello Kitty'li yatağıma atladım. Evet, bir ay geçmişti o kötü günden bu yana. Taehyung'u yanımıza almıştık. Gerçi ben istemiştim. Hem gözümün önünde olsun hem de beni sevdiğini göstersin diye. Ama beyfendi aksine beni sinir ediyordu. Ne benim kalbimi kırmasının arkasındaki olayı anlatmış ne de üzgün olduğunu göstermişti. Yine de yanımda tutuyordum çünkü o gün söylediklerinin samimiyetine inanıyorum. Yani sanırım.
Akşama doğru kapım çalmıştı.