kiss me (H.S. ff)

14.bölüm

Selam nutellalarım yeni bölümle karşınızdayım bölüm sınırı +20 vote sınır geçince yeni bölüm gelir. Sizlere çok çok teşekkür ediyorum hikayem 2K okuyucuya ulaşmış sizleri yerim ben Xx

-Harry-

Bana ne olmuştu böyle ben asla bir kız için ağlamam , ben kimse için ağlamazdım . Lola'yı tanıyana kadar öyleydi ama o beni değiştirmişti , ama bana en büyük acıyı çektirende oydu o mesajda yazdığı gibi geçmişi geri alamayız . Artık gelecegimize bakacağız. Ameliyathaneden çıkan hemşireyi görmemle ayağa fırladım. "Lola nasıl" hemşire bana gülümsedi  onun iyi olması için şu siktiğimin canını bile veririm. "Bayan Evans'ın ameliyatı gayet iyi geçti , yoğun bakıma alınacak" kadının dediği şey üzerine yüzümde gülümseme belirdi . Koşarak Zayn'in üzerine atladım "o iyileşecek" birden üzerine atladigim için Zayn boş bulundu ve ikimizde yere düştük "tabiki iyileşecek dostum sana demiştim" gülümsedim. Doktoru görmemle hemen yanına gittim "neyi vardı ? ne zaman normal odaya çıkar? ne zaman hastaneden çıkarız?" doktor ona sorduğum bir çok soruya karşılık gülümsedi "bayan Evans'ın durumu şuan gayet iyi arabayla çarpışınca midesine aldığı darbeyle bayılmış . Biraz daha geç kalsalarmış mide kanaması geçirebilirmis " doktorun dediği şeyle ne zaman tuttuğumu bilmedigim nefesimi bıraktım " eğer bir aksilik olmazsa yarın normal odaya çıkabilir" dediği şeyle yüzümdeki gülümseme yayıldı. Şuan kafamdaki düşüncelerle mücadele ediyordum o uyanınca ona nasıl davranacağım? O bana nasıl davranacak? Onun aşkına inanmalı mıyım? Ve asıl sorum onsuz yapabilir miyim? O bensiz yapabilirse bile ben onsuz yapamam...

Zayn'in seslenişine düşüncelerimi kafamdan attım. "Harry" ona döndüğümde elindeki bardaklardan birini bana uzattı. Elinden alıp sıcak kahvenin bir kısmını içtim .ilk içişimde dilim yandığı için yüzümü buruşturdum , Zayn buna gülerken ona 'ah çok komik' bakışları attım .

Yoğun bakıma ilerleyip camdan yatan Lola'ya baktım. Yanına girecektim evet "Zayn kapıda dur ben Lola'nin yanına gireceğim" Zayn ilk karşı çıksada beni ikna edemeyeceğini anladığında pes etmişti. kapının açılması için butona basıp içeriye girdim. Etrafıma baktım kimse yoktu , yanına ilerledim elini elimin içine aldığımda hiçbir tepki vermiyordu "beni bu sefer bırakmadın bakıyorum" dediğim şeye tepki vermemisti vermesi imkansizdi zaten . "Seni seviyorum Lola ama aynı zamanda senden nefret ediyorum! Sen senin için ağlayan bir adamı kaybettin" dediğim şeyle bağlı olduğu aletten sesler çıkmaya başladı korkudan ne yapacağımı bilmiyordum kapıya doktorları çağırmaya giderken son gördüğüm şey Lola'nin titreyen bedeni olmuştu. Tekrardan butona basmak için kapıya koşup butona bastım "yardım edin!!!" Zayn dönüp bana baktı doktor koşarak geldi . Ne olmuştu ? Ona neden herşey iyiyken böyle olmuştu? Doktor şaşkın şaşkın Lola'ya baktı "siz çıkın hemen dışarı!!!" hemşireler odaya doluştu korkudan nefes nefese kalmıştım...

Neden ona böyle bir şey demiştim ki şimdi ben. Yine benim yüzümden oluyordu herşey ,başına benim yüzümden geliyordu onu seviyordum anlatamayacagim kadar çok o sadece benim olacak...

Yanlarına ilerlediğimde doktor odadan çıkıyordu "hastanın yanına birdaha girmeyin sakın, kriz geçirmiş" gözlerimden akan yaşları sildim . Yere çöküp dizlerimi karnıma çektim. "Her şey yine benim yüzümden oluyor Zayn." Bana 'güçlü olmalısın' bakışları attı.

Artık ben üzülmek istemiyordum neden herşey beni bulur?  Tanrım lütfen ona bir şey olmasın . Ona dediklerim yüzünden krize girmişti benim yüzümden olmuştu . Aslında nefret ettiğim kişi suan o değil kendimim...