" Jeon ခင္ဗ်ား
ကြၽန္ေတာ့ကို ေစာင့္အုန္းလို႔"
သို႔ေသာ္ ေက်ာခိုင္းကာ ထြက္သြားတဲ့ ေျခလွမ္းေတြက ရပ္တန႔္မေန။
ဒီလူေအာ္သံမ်ားတိုးေနခဲ့၍လား။
ေသာင္ျပင္တစ္ခုလံုးမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သာရိွၿပီး ေကာင္းေကာင္းၾကားႏိုင္တဲ့ အေနထားပင္ ျဖစ္သည္။
ပင္လယ္ျပင္ရဲ့ တစ္ဖက္ျခမ္းမွာ အစျပဳခဲ့တဲ့လိႈင္းေတြ မည္သို႔ပင္သန္မာခဲ့ေစကာမူ ဒီကမ္းစပ္ေလးမွာေတာ့ ႏူးညံ့စြာခစားသည္။
သို႔ေသာ္ညား ထိုလူသားဟာ သူ႔အား ဂရုမစိုက္သၫ့္ဟန္ျပဳမူကာ တေရႊ့ေရႊ့သာ သြားေနၿမဲ။
က်စ္ ခင္ဗ်ားဟာေလ
သိပ္မၾကာ သဲေသာင္ျပင္ထက္မွာ ခပ္စိပ္စိပ္ေျခရာ ေလးေတြက အလ်ွင္ျမန္ျဖစ္တည္ကာ သူ႔ႏွလံုးသားသခင္ထံသို႔ ဉီးတည္ေနလ်က္။
ဆားနံ႔သင္းတဲ့ေလညင္းေလးနဲ႔ ႀကံဳလ်ွင္ သူ႔ရင္မွာ ေအးခနဲ။ ဆံႏြယ္ေတြလဲ ေခတၲမ်ွ ေလယူရာယိမ္းကာ သူ႔နဖူးျပင္ထက္မွ ေရွာင္ဖယ္ေကာင္းေရွာင္ဖယ္ေနပါလိမ့္မည္။ ဒါေပမဲ့ သူဟာၾကၫ့္ေကာင္းေနဆဲ မလား။
အနားသို႔ေရာက္ေသာ္ ေျခအစံုကို အားျပဳျပီး တစ္ခ်က္ခုန္တက္ကာ သူ႔ေက်ာျပင္က်ယ္ တြဲခိုေတာ့ ခ်က္ခ်င္း သူ႔ေပါင္သြယ္သြယ္ကို ထိန္းကိုင္ကာ ပင့္ခ်ီေပးလာသည္။
ၾကၫ့္ ၾကၫ့္
ေရ႔ွကေန ယုန္သြားႏွစ္ေခ်ာင္းေပၚတဲ့ အထိ တသိမ့္သိမ့္နဲ႔ ရယ္ေနတာမ်ား အျမင္ကပ္စရာ။ ကြၽန္ေတာ့ကို စလိုက္ရတာ အဲ့ေလာက္မ်ား ေပ်ာ္သြားသလား။
ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားရယ္သံေလးၾကားလိုက္ရတာမလို႔ ကြၽန္ေတာ္ကေလးဆန္ရလဲ ျဖစ္တယ္။
"Tae Hyung"
"ဟင္"
"Tae Hyung"
"ဟင္လို႔"
"Tae Hyung"
Tae တစ္ေယာက္ ေခါင္းေလး Jeon ရဲ့ ပုခံုးေပၚမွီထားရာမွ ေခါင္းေထာင္ၾကၫ့္လိုက္မိသည္အထိ။
Jeon ဘာစိတ္ကူးေပါက္ေနတာလဲ။
"TaeHyung TaeHyung
TaeHyung
ျပႆနာဘဲ။ ငါ မင္းကိုအမ်ားႀကီး သေဘာက်မိသြားလို႔
မင္းနာမည္ေလး ေရရြတ္မိရင္ေတာင္ ၿပံဳးေနမိတယ္။
ဒါေတာ့ နည္းနည္းေလး အျမင္ကပ္စရာေကာင္းတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ထက္ကို လူတစ္ေယာက္ကို အမ်ားႀကီး
ပိုသေဘာက်မိတာေလ
မင္းက ငါ့ကို ဘယ္လိုေတာင္ ျပဳစားထားလို႔လဲ"
