့ Zawgi
" Tae Hyung ဒီေန့လဲ သြားဝယ္ ရျပန္ၿပီ"
"တစ္ပတ္ျပၫ့္ေတာ့မယ္ မလား"
"သူလဲ ဘာထူးလဲ။ အစတုန္းကေတာ့ ေလႀကီးေလက်ယ္နဲ႔ အမWanကို ေျပာၿပီး ဌာနမွဴးနဲ႔ေတြ့ေရာ အၿမႇီးကို ကုတ္ေနတာဘဲ။ ဘာသံမွေတာင္ ထြက္မလာေတာ့ဘူး"
"သူရဲေကာင္း လုပ္သြားေသးတာ သူက"
ရံုးထဲက လူေတြရဲ့ စကားသံေတြ။
Jung Hoonကေတာ့ ဘာမွမေျပာဘဲ အသာျငိမ္ေနမိသည္။ သူသိတယ္ အကို Tae Hyungက ဒီလိုလူမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ။ သူခံစားမိေနတယ္။ တစ္ခုခုဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ဘာလို႔ ဒီလိုေတြလုပ္ေနရတာလဲ ဆိုတာ နားမလည္ႏိုင္ဘူး။
Tae Hyung ဒီေန့အတြက္ တကူးတကကို ရံုးကို သူမ်ားထက္ေစာေအာင္ လာခဲ့သည္။
သူ တစ္ပတ္လံုး ၿငိမ္ေနခဲ့တာ အလကားထင္ေနလား။
ေရာက္ေရာက္ျခင္း အိတ္ထဲက sticky notes paperေလး တစ္ရြက္ကို ေရြးယူသည္။
ငါ အေရာင္ ေတာက္ေတာက္ေလး ယူရင္ ပိုေကာင္းမယ္ထင္တယ္္။
ေနာက္ေတာ့ ခဲတံေလးနဲ႔ စာရြက္ေပၚမွာ စာသားတခ်ိဳ႕ကို ေရးျပန္သည္။
စာသားေလးေတြ လွလွေလးနဲ႔ ရွင္းေနေအာင္ တမင္ေရးေပးထားသည္။ သူ႔တစ္ဘဝလံုးေရးခဲ့တဲ့ ထဲမွာေတာင္ အလွဆံုးျဖစ္ေနမည္ထင္။
သူ႔ ရင္ထဲက အရင္းခံတဲ့ ဌာနမွဴးနဲ႔ သူ႔အေပါင္းပါေတြအတြက္ ေစတနာေၾကာင့္ ျဖစ္မည္။
# သို႔ ဌာနမႉး Lu
Coffee ရွစ္ခြက္ တန္ဖိုး $$$ဝမ္။
၇ရက္စာ အတြက္ $$*7= $$$$ဝမ္ က်သင့္သည္ ျဖစ္ပါ၍ အျမန္ဆံုးအေႂကြးေပးပါရန္။
မွတ္ခ်က္- အဂၤါေန့က ကိတ္မုန႔္ဖိုး ထၫ့္မတြက္ထားပါ။
Kim Tae Hyung #
စာေရးၿပီးတာနဲ႔ ရံုးထဲက လူေတြအားလံုးျမင္ႏိုင္ရန္ ေၾကာညာစာကပ္သၫ့္ boardတြင္ ရွင္းလင္းျမင္သာသၫ့္ေနရာတြင္ တကူးတက ကပ္ခဲ့သည္။
အခုမွ ေက်နပ္သြားသလို ခံစားရေတာ့သည္။
သူ ၿငိမ္ေနခဲ့တာ အလကားမွ မဟုတ္တာ။ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္စာဆို က်သင့္ေငြ တန္ဖိုး နည္းတာမို႔ တစ္ပတ္စာ စုေတာင္းျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႔အတြက္ ဒီေလာက္ေငြက ပမႊားေလးဆိုေပမဲ့ ဒီကေလးဆန္တဲ့ ကလဲ့စားေခ်မႈ ေလးကိုမွ မလုပ္လိုက္ရရင္ သူအဆင္ေျပမွာ မဟုတ္ဘူး။
