Zawgi
Eun Gi လက္ထဲမွ ေကာ္ဖီခြက္ေလးကိုႏႈတ္ခမ္းနားေတ့ကာ ေသာက္ေနသည္။
သူ႔အၾကၫ့္ေတြကေတာ့ မွန္ေတြကိုေဖာက္ထြင္းကာ ပန္းၿခံေသးေသးေလးေပၚသို႔သာ ဦးတည္လ်က္။
ဒါေပမဲ့ သူမစိတ္အစဉ္ကေတာ့ ေမြးပ်ံတဲ့ေကာ္ဖီရဲ့ အနံနဲ႔အရသာေပၚမွာ ရိွမေနသလို ျမင္သူတိုင္းခူးဆြတ္ခ်င္ေလာက္တဲ့ မာန္အျပၫ့္နဲ႔ပန္းပင္ေလးေတြအေပၚမွာလဲ ရိွမေန။
သူမ Jeonနဲ႔ Tae Hyung oppaတို႔ရဲ့ အိမ္မွာႏိုးထလာခဲ့တဲ့ မနက္ခင္းကိုျပန္ေတြးမိေနသည္။
အဲ့ေန့က Eun Giေခါင္းထဲက စူးနင့္တဲ့ ခံစားမႈတစ္ခုနဲ႔ ႏိုးလာခဲ့ရသည္။
သူမအာရံုေတြကို ေသခ်ာမစုစည္းႏိုင္ေသးခင္မွာဘဲ တစ္ခါမွမျမင္ဖူးတဲ့ အခန္းအေနအထားကို သတိျပဳမိသည္။
ခဏ ငါဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ။
မေန့ညကငါဘာကို ေနာက္ဆံုးလုပ္ခဲ့တာလဲ။
သူ႔ေရ႔ွကို တခြက္ၿပီးတခြက္ထိုးေပးေနတဲ့ သူေတြ။
ဆူဆူညံညံအသံေတြနဲ႔ မခြဲျခားႏိုင္ေတာ့တဲ့မ်က္ႏွာေတြ။
စကားေျပာသံ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕တဝက္နဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ရယ္ေနတဲ့ အသံေတြ။ အရာအားလံုးက ရႈပ္ေထြးေနလ်က္။
ေခါင္းေတြကိုလဲ ပိုတိုး၍ကိုက္လာသလို။
သူ႔ေခါင္းကိုသူ ထိန္းကိုင္ထားစဉ္မွာဘဲ
*ေခ်ာက္
ဖြင့္လာတဲ့တံခါးနဲ႔ အတူ တစ္ဖက္ျခမ္းကလူက Tae Hyung oppaျဖစ္ေနခဲ့သည္။
အဲ့ေတာ့မွ သူ႔စိတ္ထဲကပူပန္ေနတာေတြေပ်ာက္သြားသလို။
"ေအာ ႏိုးေနၿပီဘဲ၊
မ်က္နွာသစ္ဖို႔ အခန္းထဲမွာ ပစၥည္းအပိုေတြရိွတယ္။
အအဲ့တာေတြနဲ႔သံုးၿပီးရင္ ေအာက္ကိုဆင္းလာခဲ့ေနာ္ Eun Gi"
သူမေန့ညက ဒီကိုဘယ္လိုေရာက္လာခဲ့တာလဲ။
Tae Hyung Oppa က Jeonနဲ႔အတူေနတာဆိုေတာ့ ဒါသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ တိုက္ခန္းေပါ့ အခုေရာက္ေနတဲ့ေနရာက။
သူမ အခန္းျပင္ကိုထြက္ၿပီး နည္းနည္းေလ်ွာက္လာလိုက္ေတာ့ ထမင္းစားခန္းထဲက စားပြဲေပၚမွာ Jeonကေနာက္ေက်ာေပးကာထိုင္ေနသည္။
သူစားပြဲေဘးက ခံုေပၚမွာဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့ တစ္ခ်က္ၾကၫ့္လာတဲ့ Jeon
Jeonျကၫ့္ေကာင္းၿပီး လန္းဆန္းေနေရာ။ မၾကာခင္ အလုပ္ကိုသြားရေတာ့မွာထင္သည္။ မီးခိုေရာင္ Suitေလး၊ ေသခ်ာဖီးသင္ထားတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြႏဲ့႔ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ရတဲ့ ေရေမႊးနံေလး။
