Zawgi
Tae Hyung တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာတည္တည္ႏွင့္ပင္ ကိုယ့္ေန့ရာမွာကိုယ္ ထိုင္ေနမိသည္။
သူ တကယ္ကို သူ႔ဌာနက လူေတြနဲ႔ အဆင္မေျပဘူး။
သူ ရံုးတက္ ျဖစ္တဲ့ ႏွစ္ပတ္အတြင္းမွာ ဌာနထဲက လူေတြရဲ့ အမူက်င့္နဲ႔ စရိုက္ေတြကို သိသင့္သေလာက္ေတာ့ သိေနၿပီျဖစ္သည္။
စစခ်င္းတုန္းက Jung Hoonေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြကို သူမယံုခဲ့။ သူဆိုတာ လက္ေတြ့က်က် အရာရာကို ေသခ်ာစီစစ္ဆံုးျဖတ္ၿပီးမွ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္တိုင္ ႀကံဳေတြ့ၿပီးမွ ျဖစ္ေစ လက္ခံတက္သူ။ နားထဲၾကားေနရတဲ့ စကားေတြကို လြယ္လင့္တကူ မယံုတက္သူ ျဖစ္သည္။
ဒါေပမဲ့ Jung Hoonေျပာသမ်ွ စကားေတြက အပိုေတြမဟုတ္ခဲ့။
ထို႔ထက္ပင္ ပိုဆိုးေနခဲ့ေသးသည္။
တကယ္ကို ႀကီးႏိုင္ငယ္ၫွင္း သမားေတြ။ သူ႔စိတ္ထဲ ခပ္ခ်ဉ္ခ်ဉ္ သတ္မွတ္မိသည္။
သူ႔လို မဟုတ္ရင္ မခံတက္တဲ့သူ၊ ကိုယ့္ကို နည္းနည္းေလးမွ ဆိုေျပာတာ မခံတက္တဲ့သူက အမ်ားႀကီး သည္းခံထားေပမဲ့ တစ္ခါတစ္ေလ ေတာ့လဲ အက်င့္ေတြကေပၚေပၚလာ၍ သူတို႔ကလဲ ကိုယ့္ဆို အျမင္မၾကည္။ ဒီေတာ့ သူတို႔ကလဲ Tae Hyungအေပၚဆို ပိုအာဏာျပခ်င္ၾကသည္။ ဒီလိုနဲ႔ဘဲ သူတို႔ၾကားက အေျခေနေတြက ပိုတင္းမာလာခဲ့သည္။
Tae Hyungက ပံုမွန္ အလုပ္သင္ေလးမဟုတ္ေတာ့ သူတို႔ေပးမဲ့ ရလဒ္ေတြကိုလဲ ဂရုစိုက္မေနေတာ့။ ဒါေပမဲ့လဲ အလုပ္ခြင္မွာ လုပ္သင့္သေလာက္ေတာ့ သူတို႔ခိုင္းတာေတြလဲ ႀကိတ္မိွတ္လုပ္ရင္း ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လဲ အေကာင္းဆံုးလုပ္ရင္းသာ ေနသည္။
တကယ္ဆို သူဒီေလာက္ေတာင္ လုပ္ေပးစရာမလိုဘူး။ သူ႔လိုဆက္ခံသူ ၊ သူ႔ပညာအရည္ခ်င္းနဲ႔ ႏွစ္ခုေပါင္းလိုက္ရင္ ေနရာႀကီး တစ္ခုကေတာ့ ေအးေဆးရသည္။
သူ တကယ္ အဖြဲ႔မွားေလ်ွာက္မိတာဘဲ။
သူထပ္သိလာရတဲ့ ကိစၥကေတာ့ လာဘ္သိပ္ထိုးၿပီးေတာ့ အလုပ္ယူျခင္းျဖစ္သည္။ Kim Groupရဲ့ ဘယ္company မဆို ေနရာတစ္ေနရာ ရယူႏိုင္တာႏွင့္ပင္ အေျခခိုင္ႏိုင္သည္။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္သင္ တခ်ိဳ႕ေလးေတြက ဌာနတြင္း လူႀကီးေတြကို ေငြနဲ႔ အေပးယူလုပ္လာၾကသည္။ ဒီအခ်က္က သူလံုးဝ လက္သင့္ခံေပးလို႔ မရဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ဘဲ အရည္ခ်င္းရိွတဲ့ သူေတြကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဆံုးရႈံးရၿပီးၿပီလဲ သူတို႔။
တကယ္ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မွကို ျဖစ္မည္။
