Russian Troubles

Το Εγωκεντρικο Εγώ

Χανιά, Κρήτη Ιούνιος 2016

- με πονάς ...Νικήτα με πονάς !

Αναστεναγμοι ,αναφιλητα ,βαθιές αναπνοές, σαν να τρέχουν σε έναν τεράστιο γκρεμό και να επιστρέφει πίσω ο αντίλαλος τους ... Λατρεύω αυτούς τους ήχους. Σε ποιον δεν αρέσουν αλλωστε ,απλά πολλοί δειλιαζουν να το πουν ξεκάθαρα και το νόημα τους χάνεται...

Άσκοπα λόγια ,παρακάλια ,επιθυμίες με απροσδόκητο τέλος και άπειρες σκέψεις δίχως σταματημό ,αυτα , όλα αυτά και αλλα πολλά ,χαλάνε κάθε στιγμή απόλαυσης αν το καλό σκεφτείς... και συμβαίνει συχνά τώρα τελευταία.

- Τι πάει λάθος μαζί σου ; Φευγεις ; Νικήτα σου μιλάω !

Ποτε δεν μαρεσαν οι ερωτήσεις, είναι σαν μικρες παγίδες . Η απάντηση πρέπει να 'ναι πάντα προσεκτική, γιατί με μια λάθος λέξη που θα πεισ, θα πρέπει να δεχτείς και την κάθε συνέπεια του ...Και δεν είναι ότι πήρα ποτέ κάποια απάντηση η οποία να με ικανοποίησε πλήρως , οπότε γιατί να δώσω μια τέτοια και εγω .
Γιαυτό... αποφεύγω πάντα να απαντάω , η έστω τις περισσότερες φορές, για να λέμε και την αλήθεια...Άλλωστε είναι δυνητικά αδύνατο να τις αποφεύγεις όλες.

Πολλές φορές ο δρόμος φαίνεται ατελείωτος, όσο και αν ανεβαίνουν οι δείκτες στο μοτέρ , αλλα με παρηγορεί ο ήχος από το αεράκι που χωνεται μέσα από τα παράθυρα ... , ακόμα και το μισό-τελειωμένο μου τσιγαρο όταν το βάζω στα χείλη... δίνει μια αλλη γεύση , πιο ξέφρενη, με δόσεις ελπίδας.

_________________________________________

Αθήνα, Ελλάδα Οκτώβρης 2016

Σήμερα ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο . Η Αθήνα μου αρέσει πολύ και την συνήθισα ,αν και στην αρχή μου φαινόταν περίεργο και ότι δεν θα συμβεί ποτέ! Εκτός αυτού η μέρα αυτή ξεκίνησε πολύ θετικά.

- Καλημέρα γιε μου! Μπορώ να πω πως μου αρέσει το νέο σου σπίτι. Έκανες καταπληκτική δουλειά. Όπως πάντα άλλωστε! Αν και θα άλλαζα μερικά πράγματα...

Είχα καιρό να ακούσω αυτή τη φωνή. Και για κάποιο λόγο αυτό ,σαν να μου δημιούργησε ένα σφίξιμο στο στομάχι. Δεν ήταν άγχος... Ήταν απεριγραπτη χαρά, νοσταλγία . Ήταν ο αγαπημένος μου άνθρωπος . Είχε πάντα τον τρόπο του να με κάνει χαρούμενο και να με κάνει να πιστεύω σε μένα.

- Θείε ! Δεν το πιστεύω ότι είσαι εδώ . Πότε ήρθες;

-Χαχαχα πριν καμια ωρα ,έλα να σε αγκαλιάσω ,μου έλειψες μικρέ Ιβανοβ