(Bankzitters) Irritatie Tot Liefde

hoofdstuk 6

Pov Matthy

Toen we voor de deur van Raoul en y/n stonden kreeg ik een fluit in mijn handen geduwd. 'Wat moet ik hier mee' vroeg ik en zag dat Milo een triangel had gekregen. 'op eten. wat denk je zelf nou' zei Rob. 'haha grappig' zei ik sarcastisch. Koen deed de deur open en we liep zachtjes naar binnen. Toen we bij het bed stonden zag ik y/n slapen. Wat slaapt ze schattig zei ik mezelf. Ik werd uit me gedachte gehaald door Milo die aan het aftellen was '3,2,1 nu' zei Milo en we begonnen te gelijken tijd muziek te maken. Raoul schrok wakker en y/n gooide een kussen naar Robbies hoofd. Koen was aan het filmen en kon niet meer stoppen met lachen. Na een tijdje was iedereen weer terug gelopen naar de hotel kamers om zich klaar te maken voor het ontbijt.

Toen we naar benden waren gelopen om te eten stelde y/n voor om vandaag naar het strand te gaan. 'ik zag dat het 30 graden word. Perfect weer om wat bij te kleuren' zei y/n. Iedereen knikte en vond het een goed idee, maar ik bleef stil. 'en Matthy vind jij het ook goed?' vroeg y/n 'oh ja je kan wel een kleurtje gebruiken' zei ik lacherig. Ik zag dat y/n met haar ogen rolde. Ik moest het wel zeggen ik kan y/n niet laten merken dat ik haar leuk begon te vinden.

Pov y/n

Ik werd vandaag wakker gemaakt door Koen, Rob, Milo en Matthy. Ik pak ze nog wel terug dacht ik bij mezelf. Toen ze weg waren maakte ik me klaar voor het ontbijt. Ik keek op mijn telefoon en zag dat het vandaag 30 graden zou worden perfect weer om naar het strand te gaan.
Toen we aan de ontbijt tafel zaten stelde ik voor om naar het strand te gaan. Iedereen knikte behalve Matthy natuurlijk. Ik vroeg het speciaal nog een keer aan Matthy en natuurlijk kreeg ik een stomme opmerking terug. Maar er was iets met Matthy aan de hand. Ik dacht er niet veel bij na en at mijn ontbijt verder.

Iedereen was klaar om naar het strand te gaan. We liepen met z'n alle er naar toe. Toen we er waren legde ik mijn handboek op en het zand en ging er gelijk op liggen. 'lekker bruin worden' zei ik terwel ik me nog aan het settelen was. Ik hoorde dat de jongens moesten lachen.
Na een tijd te zonnen besloot ik om te gaan zwemmen. Niemand wou met mij mee. 'wat een watjes zijn jullie ook' zei ik terwel ik weg liep. Rob riep nog iets naar mij dus ik draaide me om en zag dat dat Rob en Matthy naar me toe liepen. 'ah dus jullie hebben wel een beetje je lef' zei ik lachend. 'ja zeker' zei Rob terwel hij zijn spierballen liet zien.
Toen ik het water in was gelopen. Riep ik nog iets naar Matthy maar voordat ik mijn zin kon afmaken voelde ik een stekende pijn in mijn been.