မနက္ႏိုးႏိုးခ်င္းေခါင္းကိုက္ေနသည့္ၾကားထဲကမွန္ကိုအေျပးအလႊားသြားၾကည့္မိတဲ့ Kit ပါပဲ။
တခ်ိဳ႕အမူးသမားေတြသာမူးေနတုန္းျဖစ္တဲ့ကိစၥေတြပိုမမွတ္မိပဲ႐ွိခ်င္႐ွိမယ္။
ထိုအထဲ Kit ေတာ့မပါပါေခ်။
သူ႔ႏူတ္ခမ္းေတြေယာင္မေနသည္ေၾကာင့္စိတ္သက္သာသြားရၿပီး အဲ့ဒီေတာ့မွေခါင္းကိုက္ေနျခင္းအတြက္ေဝဒနာကိုခံစားရေတာ့သည္။
မ်က္ႏွာသစ္ေနရင္းနဲ႔ေရခ်ိဳးဖို႔ကိုပါဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီး အဝတ္ေတြခြၽတ္ကာေထာင့္နားကျခင္းထဲပစ္ထည့္လိုက္သည္။
Kit ကသူ႔အဝတ္သူမေလွ်ာ္တတ္တာမဟုတ္ေပမယ့္ ဦးငယ္နဲ႔အတူေနထဲကသူ႔အဝတ္အစားေတြကိုေလွ်ာ္ေပးသူကဦးငယ္သာျဖစ္ခဲ့သည္။
အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ထဲထည့္လိုက္ရံုနဲ႔ၿပီးသြားတာမွန္ေပမယ့္လည္း ဦးငယ္ကိုသူအားနာသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕အတြင္းဝတ္ေတြကိုေတာ့သူ႔လက္နဲ႔သာေလွ်ာ္ျဖစ္သည္။
"Kit.....ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာလား....''
" ဟုတ္ ...အား....ဦးငယ္.....''
သူ႔အေျဖမဆံုးေသးခင္မွာပဲတံခါးကိုဖြင့္ကာေခါင္းတစ္လံုးလ်ိဴဝင္လာသည့္ဦးငယ္..။
တန္းေပၚစီရရီရတင္ထားသည့္တဘက္တစ္ထည္ကိုဆြဲပတ္လိုက္ေတာ့ေရပန္းေအာက္မွာအားလံုးစိုကုန္သည္။
"Oww ......Sorry Kit....''
"ဦးငယ္ ဘာလို႔ဝင္လာတာလဲလို္႔....''
ဖြင့္ထားဆဲတံခါးကိုၾကည့္ရင္း
မ်က္လံုးစံုမွိတ္ကာေအာ္ေတာ့ ဦးငယ္ က တံခါးကိုေစ့ပိတ္သည္။
" Kit ကေလာ့မွမခ်ထားတာ.... ''
အဲ့ဒီေတာ့
ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုေလာ့မခ်မိသည့္သူ႔အမွားေပါ့။
တကယ္ဆို အရင္တံခါးေခါက္ၿပီးမွခြင့္ေတာင္းသင့္တာဦးငယ္မဟုတ္ဘူးလားလို႔..။
"ဦးငယ္ကတံခါးမေခါက္တာေလ...''
ဖြင့္ထားဆဲေရပန္းကိုလွမ္းပိတ္ရင္းအျပင္မွာခုထိ႐ွိေနေသးေသာဦးငယ္ကိုလွမ္းအထြန္႔တက္ရသည္။
"Hey...Kit ကို တံုးလံုးေလးျဖစ္ေနမယ္လို႔ ကိုယ္မွမေတြးမိပဲ... ''
"ဦးငယ္ လို႔.....''
ဦးငယ္ရဲ႕ရယ္သံကတေျဖးေျဖးနဲ႔ေဝးသြားတယ္...။
သူကေတာ့သူ႔ရဲ႕ရဲရဲနီေနမယ့္မ်က္ႏွာေလးကိုအုပ္ထားရင္း ဦးငယ္သူ႔ကိုယ္လံုးကိုအလံုးစံုျမင္သြားေလာက္လားစဥ္းစားမိျပန္တယ္။
တကယ္သာျမင္သြားခဲ့ရင္ေတာ့....။
