""""""""""""""""""""
"အစ္ကို တကယ္အဆင္ေျပပါ့မလား...''
"ေျပပါတယ္ကြာ...လိုက္သာလိုက္ခဲ့စမ္းပါ...''
Coma ဝင္ေနတဲ့လူနာေတြရဲ႕ေဆးပညာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့အေထာက္အကူေတြကိုသိခ်င္လို႔သာ အရဲစြန္႔အကူအညီေတာင္းခဲ့ရတာ..
မ်က္ျမင္ေတြ႔ရမယ္ဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ရင္ထိတ္မိတယ္..
လူနာ႐ွင္ေတြသာသိသြားရင္ျပႆနာျဖစ္မလားမသိ..
"ဒီအထပ္က တကယ့္သူေ႒းေတြမွပဲ
ေနႏိူင္တဲ့ VIP rooms ေတြကြ...
ေဆးရံုခန္းလို႔သာေျပာရတာေနာ္..
မင္းတို႔ငါတို႔ေနတဲ့အိမ္ထက္ႀကီးေသးတယ္...''
တတြတ္တြတ္နဲ႔ေျပာေနတဲ့အစ္ကို႔ရဲ႕ေနာက္ကိုသာ တိတ္တဆိတ္လိုက္ပါလာမိတယ္...
ကြၽန္ေတာ္အခုေရးေနတဲ့ ဝတၳဳအတြက္ အခ်က္အလက္ေတြသာမလိုအပ္ရင္
ေဆးရံုဆိုတာသူနဲ႔မအပ္စပ္လိုက္တာမွ....
"ဟ....ဘယ္လိုလူလဲ..''
ေထာင့္ကိုခ်ိဳးဝင္လိုက္ကာမွ တစ္ဖက္ဆရာဝန္တစ္ေယာက္နဲ႔တိုက္မိသြားတဲ့ အစ္ကို႔ဆီကအသံ...
အေရးႀကီးေနပံုနဲ႔ခပ္သြက္သြက္ေျပးထြက္သြားတဲ့ဆရာဝန္ေနာက္ကို
အစ္ကိုကနားမလည္သလိုၾကည့္ေနတယ္...
" အစ္ကို...ဘာျဖစ္လို႔လဲ...အဆင္ေျပလား...''
"ငါဘာမွမျဖစ္ပါဘူး...ဒါေပမယ့္ခုနကဆရာဝန္...ငါသူ႔ကိုမျမင္ဖူးပါဘူး...''
ေခါင္းကိုေစာင္းၿပီးစဥ္းစားေနတဲ့အစ္ကို႔ပံုကတကယ္အတည္ႀကီး..
"အစ္ကိုတို႔ေဆးရံုမွာ ဆရာဝန္ေတြပဲရာခ်ီၿပီး႐ွိတာဆို...
အစ္ကိုကအကုန္လံုးမွတ္မိႏိုင္လို႔လား...''
ေက်နပ္ဟန္မရတဲ့အစ္ကိုက
ေနာက္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔...
"ငါမမွတ္မိႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ မစိမ္းပါဘူးကြ...ဒီလူကေတာ့
အသစ္ထင္တယ္...ဒါေပမယ့္ ဒီအခန္းေတြဘက္သူလာစရာမွမလိုတာ...
တစ္မ်ိဴးေတာ့တစ္မ်ိဴးပဲ...''
က်ြန္ေတာ္ ကေတာ့ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး..
က်ြန္ေတာ့ လာရင္းကိစၥအတြက္ပဲႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ေနလိုက္တယ္...
တပ္ဆင္ထားတဲ့စက္ပစၥည္းကရိယာေတြကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္မယ္..
ဘယ္လိုသံုးရသလဲ အစ္ကို႔ကိုေမးမယ္...
