႐ုပ္႐ွင္အတူသြားၾကည့္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ အေျခအေနေတြတိုးတက္လာတယ္လို႔ေျပာရမယ္
အစ္ကိုဟာကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူေစ်းဝယ္လိုက္တတ္လာတယ္...
အထုပ္ေတြကူဆြဲခ်င္ေပမယ့္
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့မခိုင္းရက္ပါဘူး...
ဒီအတိုင္းေလးေနတာေတာင္မွ
လဲက်ေတာ့မလိုျဖစ္ေနတာ..
အေလးအပင္ေတြသာဆြဲခိုင္းရရင္ေဆးရံုသြားရေလာက္တယ္..ကြၽန္ေတာ့ေ႐ွ႕မွအျမဲတမ္းသန္မာျပခ်င္တဲ့အစ္ကိုဟာ တကယ္တမ္းမွာေတာ့ အထိအခိုက္မခံတဲ့ပန္းပြင့္ေလးလိုပဲ..ႏူးညံ့လြန္းတယ္...
"အစ္ကို႔...ဒီေန႔ဘာခ်က္စားၾကမလဲ..''
"Kong ခ်က္တာဆိုဘာျဖစ္ျဖစ္....''
ၾကားၾကလား...
အစ္ကို႔ရဲ႕ဉာဏ္ေကာင္းျခင္းအျဖာျဖာကို...ကြၽန္ေတာ္ခ်က္တာပဲစားခ်င္တယ္ဆိုတဲ့သေဘာပဲ....
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ပဲေခါက္ဆြဲပဲလုပ္စားၾကမလား...''
"Ok...''
"ဒါဆို အျပင္ထြက္ဝယ္ရမယ္..
အစ္ကိုပါလိုက္ခဲ့...''"ဒါေပါ့..Kong ကိုကာကြယ္ဖို႔
လိုက္ခဲ့မွျဖစ္မွာေပါ့.. ''ၾကည့္ပါလား...
အစ္ကိုကလံုးဝကိုမေထာ္မနန္းပဲ..
ကာကြယ္ေပးခံရမယ့္သူက အစ္ကိုေလ..."အဲ့ဒါဆို သြားမယ္ေလ..''
ကြၽန္ေတာ့ေပါင္ေပၚေခါင္းအံုးအိပ္ေနတဲ့အစ္ကိုက ေဘးကိုလြဲခ်လိက္ၿပီးထတယ္....
တြန္႔ေၾကသေယာင္ျဖစ္ေနတဲ့ အက်ႌ ကိုဆြဲဆန္႔ျပဳျပင္လိုက္ၿပီး ေခါင္းကဆံပင္ေတြကိုတစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္သပ္ခ်တယ္...
ဒါဆို အစ္ကို႔ရဲ႕ျပင္ဆင္မႈၿပီးၿပီ..တစ္ခု႐ွိတာက ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕အစ္ကိုကဘယ္လိုေနေနေခ်ာလြန္းတာပဲ..
အစ္ကိုနဲ႔ကြၽန္ေတာ္အျပင္ထြကိတဲ့အခ်ိန္တိုင္း ေယာက်္ားေရာမိန္းမေရာ
ကေလးလူႀကီးမက်န္ လည္ျပန္ၾကည့္ရေလာက္တဲ့ထိပဲ....အဲ့လိုအခ်ိန္ေတြဆို ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အစ္ကို႔ရဲ႕လက္ကိုပိုၿပီးဖက္တြယ္ထားပစ္လိုက္တာပဲ...