႐ုပ္႐ွင္အတူသြားၾကည့္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ အေျခအေနေတြတိုးတက္လာတယ္လို႔ေျပာရမယ္
အစ္ကိုဟာကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူေစ်းဝယ္လိုက္တတ္လာတယ္...
အထုပ္ေတြကူဆြဲခ်င္ေပမယ့္
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့မခိုင္းရက္ပါဘူး...
ဒီအတိုင္းေလးေနတာေတာင္မွ
လဲက်ေတာ့မလိုျဖစ္ေနတာ..
အေလးအပင္ေတြသာဆြဲခိုင္းရရင္ေဆးရံုသြားရေလာက္တယ္..
ကြၽန္ေတာ့ေ႐ွ႕မွအျမဲတမ္းသန္မာျပခ်င္တဲ့အစ္ကိုဟာ တကယ္တမ္းမွာေတာ့ အထိအခိုက္မခံတဲ့ပန္းပြင့္ေလးလိုပဲ..ႏူးညံ့လြန္းတယ္...
"အစ္ကို႔...ဒီေန႔ဘာခ်က္စားၾကမလဲ..''
"Kong ခ်က္တာဆိုဘာျဖစ္ျဖစ္....''
ၾကားၾကလား...
အစ္ကို႔ရဲ႕ဉာဏ္ေကာင္းျခင္းအျဖာျဖာကို...
ကြၽန္ေတာ္ခ်က္တာပဲစားခ်င္တယ္ဆိုတဲ့သေဘာပဲ....
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ပဲေခါက္ဆြဲပဲလုပ္စားၾကမလား...''
"Ok...''
"ဒါဆို အျပင္ထြက္ဝယ္ရမယ္..
အစ္ကိုပါလိုက္ခဲ့...''
"ဒါေပါ့..Kong ကိုကာကြယ္ဖို႔
လိုက္ခဲ့မွျဖစ္မွာေပါ့.. ''
ၾကည့္ပါလား...
အစ္ကိုကလံုးဝကိုမေထာ္မနန္းပဲ..
ကာကြယ္ေပးခံရမယ့္သူက အစ္ကိုေလ...
"အဲ့ဒါဆို သြားမယ္ေလ..''
ကြၽန္ေတာ့ေပါင္ေပၚေခါင္းအံုးအိပ္ေနတဲ့အစ္ကိုက ေဘးကိုလြဲခ်လိက္ၿပီးထတယ္....
တြန္႔ေၾကသေယာင္ျဖစ္ေနတဲ့ အက်ႌ ကိုဆြဲဆန္႔ျပဳျပင္လိုက္ၿပီး ေခါင္းကဆံပင္ေတြကိုတစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္သပ္ခ်တယ္...
ဒါဆို အစ္ကို႔ရဲ႕ျပင္ဆင္မႈၿပီးၿပီ..
တစ္ခု႐ွိတာက ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕အစ္ကိုကဘယ္လိုေနေနေခ်ာလြန္းတာပဲ..
အစ္ကိုနဲ႔ကြၽန္ေတာ္အျပင္ထြကိတဲ့အခ်ိန္တိုင္း ေယာက်္ားေရာမိန္းမေရာ
ကေလးလူႀကီးမက်န္ လည္ျပန္ၾကည့္ရေလာက္တဲ့ထိပဲ....
အဲ့လိုအခ်ိန္ေတြဆို ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အစ္ကို႔ရဲ႕လက္ကိုပိုၿပီးဖက္တြယ္ထားပစ္လိုက္တာပဲ...
